<$BlogItemTitle$>
<$BlogItemBody$>
Εκείνος.
Κλασσικός διάλογος μεταξύ διαπλεκομένων με «απρόσμενο» τέλος :
- δε μ’ αγαπάς , - σ’ αγαπάω αλλά δεν είμαι ερωτευμένος όπως εσύ , - ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ.., - Το βλέμμα σου αυτή τη στιγμή δεν λέει το ίδιο..
- δε μ’ αγαπάς , - σ’ αγαπάω αλλά δεν είμαι ερωτευμένος όπως εσύ , - ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ.., - Το βλέμμα σου αυτή τη στιγμή δεν λέει το ίδιο..
Η τελευταία φράση και η πόρτα κλείνει. Κ εσύ εκεί, αποσβολωμένη αφήνεις τα δάκρυα που με το ζόρι κρατούσες όση ώρα ήταν Εκείνος εκεί..
Νιώθεις σαν Εκείνος να έχει διαβάσει την σιωπή σου, σα να έχει βιάσει την σκέψη σου..
Ο Έρωτας δεν χρειάζεται λόγια για να εκφραστεί.
Σε έχω ανάγκη σα παιδί, μη μ’ αφήσεις να γυρίσω εκεί, στον εαυτό μου στην σιωπή.. σιγοψιθυρίζεις και ξεσπάς σε λυγμούς. Αμέσως μετά από έντονες στιγμές η μοναξιά είναι ακόμα πιο αβάσταχτη, πιο οδυνηρή.. Κλείνεσαι στον εαυτό σου και βυθίζεσαι στην σιωπή σου. Εκείνος δεν είναι εκεί.. και πονάς..
Ο Έρωτας σε κάνει να νιώσεις πόνο ακόμα και με μια απουσία.
Συνεχίζεις να μένεις εκεί, αποσβολωμένη, έχοντας ξεγυμνώσει όλα σου τα συναισθήματα, τα αισθήματα, το κορμί σου μπροστά σε Εκείνον.. Νιώθεις κενή, νιώθεις άδεια, νιώθεις ότι όλα είναι λάθος και Εκείνος δεν είναι εκεί να σου απαντήσει. Νιώθεις πολύ φτηνή.
Ο Έρωτας είναι ξεδιάντροπος.
Μια αγκαλιά, αυτό ήθελες. Τίποτα περισσότερο. Ασφάλεια και σιγουριά από Εκείνον που αγαπάς. Δεν τόλμησες να το ζητήσεις, γιατί φοβήθηκες την απάντηση. Πάντα σε φόβιζαν οι απαντήσεις Εκείνου. Ένα «όχι» θα ήταν αρκετό για να κλάψεις μπροστά σε Εκείνον, κι εσύ δεν κλαις ποτέ μπροστά σε άλλους. Είσαι δυνατή. Δεν έχεις ανάγκη..
Ο Έρωτας κάνει τους ανθρώπους αδύναμους ευάλωτους και ανασφαλείς.
Έχει περάσει μια ώρα από τότε που Εκείνος έφυγε κ εσύ είσαι ακόμα στο ίδιο σημείο, με το ίδιο βλέμμα. Έχεις σταματήσει να σκέφτεσαι εδώ και μερικά λεπτά. Ξαφνικά τελείως διαφορετικές σκέψεις στροβιλίζονται στο μυαλό σου. «μου είπε πως μ’ αγαπάει.» , «με φίλησε χωρίς να του το ζητήσω» ,»’ίσως να είναι ερωτευμένος μαζί μου και να μην το ξέρει», «Άραγε τώρα με σκέφτεται;»
Ο Έρωτας κάνει τους ανθρώπους ηλίθιους.
Δεν είσαι ερωτευμένη.. όχι δεν μπορεί.. προσπαθείς να σκεφτείς λογικά: ποιος είναι ο πρώτος που σκέφτεσαι όταν ξυπνάς; - Εκείνος. Ποιος είναι ο τελευταίος που σκέφτεσαι όταν πέφτεις για ύπνο; - Εκείνος. Όταν νιώθεις χάλια ποιον παίρνεις τηλέφωνο; - Εκείνον. Όταν σε φλερτάρουν στον δρόμο τι σκέφτεσαι και δεν γυρίζεις καν να τους κοιτάξεις; - Εκείνον. Για ποιον κλαις επειδή είναι μακριά σου; - Για Εκείνον. Μα.. μα δεν είμαι ερωτευμένη..
Ο Έρωτας δεν έχει λογική.
Η ώρα έχει περάσει κι εσύ είσαι ακόμα εκεί. Δεν σκέφτεσαι τίποτα. Δεν κλαις. Δεν αντιδράς. Είσαι γυμνή μα δεν κρυώνεις. Η ψυχή σου είναι γυμνή μα δεν κρυώνει. Πονάει μόνο. Το μόνο που νιώθεις είναι πόνος. Ατόφιος πόνος. Τίποτα άλλο. Πονάς…
Ο Έρωτας πονάει.
Ντύνεσαι, θέλεις να στείλεις μήνυμα σε εκείνον. Θες να του πεις πως είχε δίκιο. Μετανιώνεις, δεν θες να το παραδεχθείς. Θες να βγεις στο δρόμο να περπατήσεις. Χωρίς κάποιο συγκεκριμένο προορισμό, θες απλά να περπατήσεις. Χτυπάει το τηλέφωνο, δεν θες να μιλήσεις με κανέναν. Δεν θες να δεις κανέναν. Ούτε καν Εκείνον. Δεν θες να ζεις το τώρα, δε το αντέχεις, δεν θες να ζήσεις το αύριο. Ξέρεις πως θα είναι χειρότερο από το τώρα. Θες να πεθάνεις…
Ο Έρωτας σκοτώνει.
Ετικέτες Prose
Όταν δημοσιεύθηκε αυτό το ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ
ήταν
Παρασκευή 7 Απριλίου 2006 στις 1:32 π.μ..
Μπορείς και ΕΣΥ να μας πεις τη
γνώμη σου, αλλά αυτό δε σημαίνει πως αυτά που θα πεις θα τα λάβουμε και σοβαρά υπόψιν μας.
Υπεροχο το κειμενακι σου..εκφραζεις πολυ ομορφα την φαση που μια σχεση που σημαινει πολλα για καποιον φτανει στο τελος της..Καπου ειχα διαβασει οτι μια ψυχολογος λεει οτι οταν μας χωριζουν περναμε 3 σταδια(οχι αναγκαστικα με αυτη τη σειρα):
1)Το σταδιο που πιστευεις οτι απο στιγμη σε στιγμη θα καταλαβει το λαθος της και θα γυρησει πισω να σου ζητησει να την δεχτεις πισω..
2)Το σταδιο που αρχιζεις να συνειδιτοποιεις οτι ειναι οριστικο..Δεν νιωθεις ουτε θυμο,ουτε πονο..Απλα δεν νιωθεις τιποτα..Οι στιγμες απλα σε προσπερνανε..
3)Και το τελευταιο ειναι το σταδιο που στεκεσαι στα ποδια σου και εισαι ετοιμος να ξαναζησεις επιτελους...
Απο την προσωπικη μου πειρα κατι ηξερε η ψυχολογος...
(Χμου, και να φανταστείς πως τότε που το είχα γράψει αυτή η σχέση δεν είχε φτάσει στο τέλος της, τότε άρχισε να φτάνει :})
Αυτά που λέει η ψυχολόγος, άλλοτε ισχύουν και άλλοτε όχι..
Μπορει να σε πιάσει πχ η γαιδουριά σου, και η εγκατάλειψη να σε κάνει να νιώσεις μισος και απέχθεια απο την πρώτη στιγμή! αμε
Καλα σιγουρα δεν ισχυουν παντα..εξαρταται η αντιδραση του χωριζομενου(τι ηλιθεια λεξη!!) απο πολλα πραγματα..π.χ. απο το πως τον χωρισε ο αλλος και τους λογους..απο το πως χειριστηκε ο αλλος τον χωρισμο..επισης εξαρταται και απο τον χαρακτηρα σου..ειναι αλλοι που ξεκολανε αμεσως..ειναι αλλοι που κολανε..ακομα και ο ιδιος ανθρωπος μπορει σε κποια φαση της ζωης του να ξεκολησει ευκολα και σε καποια αλλη φαση πολυ ζορικα..
Αυτα τα ολιγα..καλα τωρα βλεπω ποσο πολυ οταν γραφω χρησιμοποιω τις 2 τελειες..
Παντως αυτη η φαση πριν τελιωσει μια σχεση και εσυ το νιωθεις οτι τελιωνει ειναι βασανιστηριο...
» Δημοσίευση σχολίου