<$BlogItemTitle$>
<$BlogItemBody$>
Blogs & σκέψεις
Για να δούμε πως είναι να γράφεις όταν δεν έχεις κάτι συγκεκριμένο να πεις..
Μετά από ένα άλφα οίστρο και κάτι περίεργες ιδέες που μου κατέβαιναν κατά καιρούς, ήρθε η περίοδος «ξηρασίας». Τίποτα ολοκληρωμένο να ειπωθεί. Σκόρπιες σκέψεις.
Ιδού:
Μετά από ένα άλφα οίστρο και κάτι περίεργες ιδέες που μου κατέβαιναν κατά καιρούς, ήρθε η περίοδος «ξηρασίας». Τίποτα ολοκληρωμένο να ειπωθεί. Σκόρπιες σκέψεις.
Ιδού:
• Τα πρωινά στο γραφείο τα σκοτώνω διαβάζοντας blogs. Άσχετο, αλλά το η λέξη «μπλογκόσφαιρα» δεν μου αρέσει. Μου κάνει κάτι. Να την αλλάξετε. Γιατί γίνεται τόσο πανικός? Ποιος είπε τι, ποιος έκανε κάτι, κτλ? Είναι η πρώτη και η τελευταία φορά που αναφέρομαι σε αυτό. Δε θεωρώ πως ανήκω σε καμία κοινότητα. Δεν θέλω να γίνω ούτε συγγραφέας ούτε δημοσιογράφος ούτε να γράψω βιβλίο. Αυτά είναι για άλλους πολύ πιο αξιόλογους. Εγώ απλά μπορώ με έναν υπερβολικά απλοϊκό τρόπο να εκφράζω αυτά που νιώθω και σκέφτομαι. Έφτιαξα το μπλογκ χωρίς να έχω την παραμικρή ιδέα του τι σημαίνει μπλογκοσφαιρα, λινκμπλογκ και όλα τα συναφή. Ήθελα –και θέλω δηλαδή- απλά να έχω κάπου τα κείμενά μου μαζεμένα. Στην πορεία άρχισα να γράφω περισσότερο. Έγραψα και κείμενα που θα μπορούσαν να αρχίζουν με την «κλισέ» φράση «Αγαπημένο μου ημερολόγιο» και άλλα κείμενα που δε πρόκειται να έγραφα αλλιώς. Θα βαριόμουν. Μου κάνει καλό, το κάνω για μένα. Με τρομάζει το ότι με μαθαίνουν οι γνωστοί μου λίγο περισσότερο. Οι άγνωστοι πιστεύω δεν έχουν κανένα λόγο να με διαβάσουν. Δε πρόκειται να μάθουν κανένα νέο, καμία είδηση, τίποτα το συνταρακτικό. Έλαβα κατά καιρούς και μειλς σχετικά με διάφορα κείμενα. Απάντησα. Χάρηκα που άγγιξα κάποιους αλλά σε όλους είπα το ίδιο: Θαυμάζω το κουράγιο που έχεις και κάθεσαι και διαβάζεις αυτά τα κείμενα που δεν έχουν να πουν τίποτα. Το μπλογκ για μένα είναι αυτό ακριβώς που γράφω στο πρώτο ποστ. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο. Αυτοί που είναι δεξιά, και τα λινκμπλογκς είναι καθαρά για δική μου βοήθεια, και δεν είναι διαφήμιση για τίποτα και για κανέναν.
• Τις τελευταίες ημέρες επίσης καπνίζω πολύ. Ο αριστερός δείκτης του χεριού μου έχει ψιλοκιτρινίσει. Αλήθεια γιατί σε όλους κάνει εντύπωση το ότι παρόλο που είμαι δεξιόχειρας, καπνίζω με το αριστερό χέρι?! Επίσης πίνω τουλάχιστον δυο καφέδες την ημέρα. Υπερβολικό για μένα που δεν πίνω ποτέ καφέ.
• Σταμάτησα να αντιγράφω ταινίες. Βαρέθηκα. Βαρέθηκα να οργανώνω και τα mp3 μου. Ο καιρός μου κάνει κάτι για για διάβασμα. Μάλλον (μάτια μου) θα αρχίσω να διαβάζω «το νησί» - επιτέλους.
• Τα βράδια παίζω worms. Κόλλησα.
• Μουσική δεν ακούω καθόλου αυτόν το καιρό. Στο γραφείο έχω το ραδιόφωνο απλά για να ακούγεται κάτι. Παρ’όλ’αυτα θέλω πολύ να ξαναξεκινήσω εκπομπές. Έχω κάτι γαμάτες ιδέες…
• Πρέπει να γράψω και κανένα άρθρο στο Sin and Denial για μουσική, γιατί τα μάτια μου θα με διαολοστείλουν όπου να’ναι και καλά θα κάνουν..
• Θέλω να αγοράσω cd , κάτι βιβλία, ρούχα πράγματα για το σπίτι και και και.. ατελείωτη λίστα.. Θέλω λεφτά!
• Κατέβασα σήμερα τον κατάλογο από το ΙΚΕΑ.. Σχεδόν από κάθε σελίδα μου αρέσει κάτι… Ανυπομονώ να νοικιάσω ένα σπιτάκι να μετακομίσω – επιτέλους..-
• Θέλω να πάω και Ηράκλειο να δω τα παιδιά… Με ξέχασαν.. ούτε ένα τηλέφωνο δε παίρνουν τα βλαμμένα..
• Πρέπει να μιλήσω και με τον πατέρα μου.
• Πρέπει βέβαια να δω και τι θα γίνει με τη βάφτιση της «κουνιάδας» μου (χαχα) και να πάω να δω για ρούχα…
• Μου αρέσει αυτός ο καιρός.. Έχει λίγο κρύο και έναν ήλιο που κρύβεται πίσω από τα σύννεφα όλη την ώρα και ένα ελαφρύ αεράκι… Μου αρέσουν τα χρώματα που αποκτά η ημέρα με αυτόν τον ήλιο.
• Νιώθω κουρασμένη. Δεν κάνω κάτι το ιδιαίτερο.. Ίσως μου βγαίνει έτσι η ψιλοάσχημη ψυχολογία μου.. Ίσως με κουράζει η παρούσα κατάσταση….
• Τις τελευταίες μέρες δε βλέπω όνειρα. Μου κάνει εντύπωση αυτό..
• Θέλω να πάω κομμωτήριο!
• Θέλω παγωτό!
• Τις τελευταίες μέρες παίρνουν διάφοροι τηλέφωνο αλλά δε το σηκώνω. Νιώθω άσχημα. Αλλά θα νιώσω πολύ πιο άσχημα αν το σηκώσω και αρχίσω να εξηγώ τι έγινε και πως έχει η κατάσταση. Κάποια στιγμή θα καταλάβουν.. Στα sms πάλι δεν απαντάω. Βαριέμαι.
• Ανυπομονώ για όλα.
• Μου φαίνεται απελπιστικά πολύς ο χρόνος.. Μου φαίνεται πως κυλάει πολύ αργά, και ταυτόχρονα μου φαίνεται και πολύ λίγος. Πως δε μου φτάνει για να κάνω όλα αυτά που θέλω και που πρέπει να γίνουν.
• Νιώθω γενικά περίεργα. Διαφορετικά απ’ότι νιώθω συνήθως. Όχι χάλια, όχι καλά. Νιώθω σα κάτι να με πνίγει σα κάτι να με περιορίζει.. Σα να θέλω να πετάξω ένα πράγμα και κάποιος να μου έχει κόψει τα φτερά μου, σα να θέλω να κλάψω αλλά κάποιος να θέλει να με πάρει φωτογραφία και να πρέπει να χαμογελάω. Νιώθω τι πρέπει να δείχνω ήρεμη ενώ μέσα μου να καίγομαι να κλαίω με λυγμούς να ουρλιάζω να γελάω δυνατά να πονάω, να χοροπηδάω από την χαρά μου. Νιώθω περίεργα.
• Κλείνω, φεύγω, βαρέθηκα, κάνω ένα τελευταίο τσιγάρο και πάω σπίτι..να παίξω worms..
Ετικέτες Ότι να'ναι
Όταν δημοσιεύθηκε αυτό το ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ
ήταν
Τρίτη 19 Σεπτεμβρίου 2006 στις 7:04 μ.μ..
Μπορείς και ΕΣΥ να μας πεις τη
γνώμη σου, αλλά αυτό δε σημαίνει πως αυτά που θα πεις θα τα λάβουμε και σοβαρά υπόψιν μας.
φθινόπωρο βλέπεις....
δεν ειναι διαγωνισμος καλλιγραφίας.δεν υπάρχει βραβείο για τον καλυτερο,δεν υπάρχει το καλύτερο ποστ.μόνο η ανάγκη να πουμε κάτι ,ακόμα και να παίξουμε με τις λεξεις.μια χαρα σε βρίσκω.ζωντανη,που δεν σημαίνει πάντα διασταση μικρό σπίτι στο λειβαδι.
χαρηκα πολυ που σε βρήκα
ζηλευω τρελά το template σου
τρελά όμως
;P
Bonnie και να φανταστείς πως μου αρέσει το φθινόπωρο...
μαργαρίτα Πολύ σωστά.. (ασχετα αν αυτο το καιρό έχω ανάγκη να πω πολλά αλλά δε βγαίνει τίποτα.. σε ποια κατηγορία είναι αυτό?)Και εγώ χάρηκα που σε βρήκα.. Για αδερφή του Βασίλη, μπορώ να πω πως είσαι συμπαθέστατη! :P
χεχε, σου επιτρέπ[ω να βάλεις το ίδιο :P
» Δημοσίευση σχολίου