Ζω σ’ ένα κόσμο από χαρτί,
όταν χιονίζει όλοι μαζεύουν κομφετί.
Κι όταν ρωτάω που θα σε βρω
Όλοι μου δείχνουνε το χάρτινο ουρανό..
Μια απ’ αυτές τις νύχτες
που ονειρεύεσαι μα δεν κοιμάσαι,
Θα ανάψω μια φωτιά
και θα τη δεις όσο μακριά και να ’σαι.
Θα κάψω αυτό το χάρτινο ουρανό.
Έτρεξα μέχρι το σταθμό,
Έψαχνα σαν τρελός μέσα στο πλήθος να σε βρω..
Κάποιος μου είπε: μην αργείς,
Ίσως να είναι αυτή η τελευταία βραδιά της γης.
Μια απ’ αυτές τις νύχτες
που ονειρεύεσαι ασημένια τρένα,
Θα ανάψω μια φωτιά
και θα τα δεις να τρέχουν δίχως φρένα.
Θα κάψω αυτό το χάρτινο ουρανό..
Βρήκα στην πόρτα μου χθες βράδυ,
Κάτι λουλούδια από χαρτί.
Χιονίζει πάλι στη χάρτινη πόλη.
Στα χάρτινα σπίτια κοιμήθηκαν όλοι.
Θα βάλω φωτιά στο χάρτινο αετό,
Θα κάψω για πάντα τον παλιό ουρανό
Χάρτινος Ουρανός-Ξύλινα Σπαθιά-Ένας κύκλος στον αέρα-Κόλλημα λέμε!
Εικόνα απο το Devianart (που θυμίζει τα χάρτινα λουλούδια του Νίκου! ε?)
Αφιερωμένο :*
Ετικέτες Μουσική
Όταν δημοσιεύθηκε αυτό το ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ
ήταν
Τετάρτη 6 Σεπτεμβρίου 2006 στις 5:10 μ.μ..
Μπορείς και ΕΣΥ να μας πεις τη
γνώμη σου, αλλά αυτό δε σημαίνει πως αυτά που θα πεις θα τα λάβουμε και σοβαρά υπόψιν μας.
υπέροχο κομμάτι από ένα υπέροχο συγκρότημα.
http://vroxopoios.blogspot.com/2006/05/blog-post_03.html
Όμορφη σύμπτωση
Peeping tom: Όντως..
Vroxopoios: Αμάν με τις συμπτώσεις στα τραγούδια!!!! :P Tην προηγούμενη φορά είχα postάρει το ίδιο τραγούδι την ίδια ώρα και μέρα με την 2 Shots...
ωραία λουλούδια
» Δημοσίευση σχολίου