Τέσσερις καρέκλες. Τρεις παλιές εικοσιτριάχρονες γαϊδούρες συμμαθητριεσφιλεσπρωηνκολλητεσεστω , δύο μπουκαλάκια ούζο, ένα ποτήρι βαρελίσιας μπύρας και ένα τραπέζι.

Το ίδιο τραπέζι στο ίδιο μέρος όπως και πέρυσι. Κλασσικά πράγματα. Τόσο κλασσικά όσο και τα πρόσωπα που περνάνε δίπλα από το τραπέζι, όσο ακόμα και οι ίδιες οι συζητήσεις.

Η εκ δεξιών να μιλάει συνεχώς για τον Δ. / με τον Δ. Όσο δε μιλάει, να τον σκέφτεται, και όσο δε τον σκέφτεται, να προσπαθεί με κάποιον τρόπο να τον εντάξει στην συζήτηση. Στην ίδια κλασσική συζήτηση.

Η εξ αριστερών να κοιτάζει πότε τη θάλασσα, πότε τα απέναντι φωτάκια. Σκόρπιες ατάκες από δω και από κει και ανούσιες απαντήσεις σε ανούσιες ερωτήσεις του τύπου «Και τι νέα;». Όσο ακούει για τον Δ. τον Α. τον Κ. (…) να κοιτάζει αφηρημένα τους περαστικούς (που παρεμπιπτόντως οι περισσότεροι ήταν παλιοί «φίλοι» κατά πέντε χρόνια μεγαλύτεροι).

Η απέναντι, να προσπαθεί να σαγηνεύσει τον σερβιτόρο με το πιο επίμονο βλέμμα που μπορεί να υιοθετήσει κάποιος. Σαν ένα είδος μαγικών. Λίγα χαμόγελα (για να δείξει πως περνάει καλά με την παρέα) , λίγα λόγια και κουβέντες (για να δείξει πως είναι έξυπνη και καλός συνομιλητής), λίγες χαιρετούρες (για να δείξει πως είναι κοινωνική) , και η διαδρομή τραπεζάκι-τουαλέτα να επαναλαμβάνεται διαρκώς (για να δείξει πως έχει συχνοουρία;!;)

Πάντα με εκνεύριζαν οι γυναικοπαρέες και οι παρενθέσεις, αλλά ποτέ δεν μπόρεσα να τις αποφύγω…

Λίγες ώρες αργότερα και κάπου εκεί στο δεύτερο κέρασμα τα κλασσικά πράγματα σταματάνε παραδόξως να είναι τόσο κλασσικά, και η βραδιά παίρνει μια τελείως διαφορετική τροπή.

-Ξέρεις, ο Δ. είναι ο πρώτος μου

-Τιιι? Γι’αυτό θες να πας να μείνεις μαζί του! Έτσι εξηγ…

-Εεεε, ας μην σου πούμε δηλαδή πως και εμένα ο Α. είναι ο πρώτος μου..

- ΟΡΙΣΤΕ? (μεγάλη γουλιά μπύρας) Καλά, πάτε καλά? Όχι ότι εγώ δεν ήμουν κολλημένη με τον πρώτο μου, αλλά από την μία, δεν είπα πως θα ξενιτευτώ μέσα σε ένα μήνα σχέσης να πάω να μείνω μαζί του, και από την άλλη, όπως είπα ΗΜΟΥΝ! ΤΟΤΕ! Πριν κάτι χρόνια.. Τι σκατά κάνατε εσείς στην ζωή σας?! (όλη η υπόλοιπη μπύρα μονοκοπανιά)

- Εγώ περίμενα τον κατάλληλο.. δεν ήθελα να πληγωθώ.. ο Δ. είναι ο κατ…

- Γιατί, εσύ με πόσους έχεις πάει πια?

- Σίγουρα με περισσότερους από εσάς. Όχι, δεν έκανα ποτέ one night stands ούτε σχέσεις που κράτησαν λιγότερο από μήνα. Σίγουρα δηλαδή με πολύ λιγότερους από κάποιες άλλες…

Όλες ταυτόχρονα ψάχνουν κάτι στο τραπέζι. Η μία το πακέτο με τα τσιγάρα, η άλλη το ούζο, η τρίτη το τηλέφωνο για να πει καληνύχτα στον Δ. Ολιγόλεπτη σιωπή

- Να μια θεωρεία μου για τις σχέσεις, που για άλλη μια φορά επαναλαμβάνεται: Το κόλλημα πριν γίνει το.. το αυτό τέλος πάντων.

-Το ποιο?

- Ε το αυτό βρε παιδί μου. Ας το ονομάσουμε προ-κόλλημα. Είναι αυτό που συμβαίνει σε κάποιαν (συνήθως) κατά την σχολική περίοδο. (Τελικά υπάρχουν και αρκετές εξαιρέσεις). Είναι εκεί που είσαι γεμάτη σπυράκια και που γουστάρεις τρελά κάποιον επίσης γεμάτο σπυράκια, αλλά κατά κάποιο τρόπο, κάτι σε εμποδίζει να του το πεις, και τελικά αυτός ο κρυφός και μεγάλος έρωτας λήγει άδοξα λίγο πριν λήξει και η σχολική σου καριέρα.

- Χμου, ναι.. δε συμβαίνει μόνο στο σχολείο αυτό..

- Ναι.. το είπαμε.. με αυτά που ακούω σήμερα αρχίζω να πιστεύω πως οι εξαιρέσεις είναι ή υπερβολικά πολλές ή μαζεμένες στο ίδιο τραπέζι. Μετά το προ- κόλλημα, ακολουθεί το κόλλημα με τον πρώτο, τον μοναδικό, τον έναν άνθρωπο που όλα δείχνουν πως αυτός είναι ο άντρας της ζωής σου, και από εκείνο το μοιραίο βράδυ (πρωί/μεσημέρι/απόγευμα δεν έχει σημασία) εσύ αρχίζεις να ονειρεύεσαι νυφικά παρανυφάκια μπομπονιέρες και όλα τα σχετικά. Είναι τόσο σίγουρη αυτή η εξέλιξη όσο σίγουρο είναι πως όλες οι κοπέλες μετά την πρώτη φορά νομίζουν πως είναι έγκυος!

- Και εγώ το νόμιζα!

- Εμ τι, μαλακίες θα λέμε τώρα?.. Ε, μετά τα πράγματα παίρνουν μια φυσιολογική εξέλιξη και δεν μπορούν να χωριστούν σε κατηγορίες. Άρα εσείς δικαιολογημένα δε την παλεύετ…

- Καλά, καλά , κάτσε να στείλω μήνυμα στον Δ.!

- Το παιδί (χικ) απέναντι (χικ) κοιτααααάει (χικ)!

Τα πρόσωπα οι καταστάσεις και οι συζητήσεις είναι δεν είναι τυχαίες και έχουν μεγάλη σχέση με την πραγματικότητα.

Δε παλεύονται τα Χανιά λέμε!

Ετικέτες Ιστορίες απο τη ζωή βγαλμένες

Όταν δημοσιεύθηκε αυτό το ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ ήταν Δευτέρα 19 Ιουνίου 2006 στις 2:47 μ.μ.. Μπορείς και ΕΣΥ να μας πεις τη γνώμη σου, αλλά αυτό δε σημαίνει πως αυτά που θα πεις θα τα λάβουμε και σοβαρά υπόψιν μας.