Περπάτησα πάρα πολύ και τα φτερά μου τα χω χάσει,
μα'συ που δε πατάς στη γη κάνε τη ψυχή μου να πετάξει.
Με ενα αερόστατο να πάμε στο φεγγάρι,
ένα αεράκι να μας πάρει,
φωτιά και αέρας να κάνουμε δική μας
τη μικρή ζωή μας.
Είναι η καρδιά μου μια αυλή σε ενα κελί
που όλο μικραίνει,
μα εσύ που έχεις το κλειδί
ελα και πες μου το γιατί.
Σε κάποια θάλασσα που ο ήλιος τη ζεσταίνει
το όνειρό μου ξαποσταίνει.
Νερό και αλμύρα, να κάνουμε δική μας
τη μικρή ζωή μας
Εχω έναν κόμπο στο λαιμό και μια θηλιά που όλο στενεύει,
έλα και κάνε μουσική τη τρέλα που με διαφεντεύει
και αν είναι οι νότες και οι λέξεις αφελείς
τραγούδησέ τες να χαρείς...
Με ένα τραγούδι να κάνουμε δική μας
τη μικρή ζωή μας...
Παράκληση - Αλκίνοος Ιωαννίδης
Ετικέτες Στίχοι
Όταν δημοσιεύθηκε αυτό το ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ
ήταν
Τετάρτη 9 Αυγούστου 2006 στις 9:23 μ.μ..
Μπορείς και ΕΣΥ να μας πεις τη
γνώμη σου, αλλά αυτό δε σημαίνει πως αυτά που θα πεις θα τα λάβουμε και σοβαρά υπόψιν μας.
Αλλη μια από αυτές τις στιγμές που σε κάνουν να αναρρωτιέσαι αν είναι όλα τυχαία τελικα..
Μερικές ώρες διαφορά, η ίδια σκέψη, η ίδια εικόνα, το ίδιο τραγούδι..
Τι να πω..
» Δημοσίευση σχολίου