<$BlogItemTitle$>
<$BlogItemBody$>
Ραδιόφωνο
Είχα πολύ καιρό να μιλήσω για αυτό. Βασικά είχε πολύ καιρό να με απασχολήσει το θέμα του αυτού κάθε αυτού ραδιοφώνου. Της εκπομπής..Ίσως τότε, απο την τελευταία εκπομπή πριν το καλοκαίρι…
Ποιος περίμενε πως θα ήταν πραγματικά η τελευταία..
Σήμερα με έπιασε μια νοσταλγία..
Χάζευα το τετράδιο με τις επιλογές των τραγουδιών…
«Γιάννης – Πάλι κάτι απο Υπόγεια»
«Ελένη – Κηπουρός απο Παυλίδη (ε μπράβο)»
Τους θυμήθηκα όλους…
Θυμήθηκα εκείνα τα απογεύματα με τα ατελείωτα σαρδαμ..
Θυμήθηκα την αγωνιά μου 2 ώρες πριν, να ετοιμάσω εκπομπή. Να τους μάθω τα καινούρια τραγούδια, και να τους θυμίσω τα παλιότερα.
Θυμάμαι τότε, που έπαιζα το "Μια ματιά" απο τους "Υδρογόνο 3". Με έπαιρναν τηλέφωνο ενθουσιασμένοι και μου έλεγαν που το βρήκα αυτό το cd, και πως είχαν να το ακούσουν χρόνια..
Τότε κατάλαβα πως αξίζει να παίζεις διαφορετικές μουσικές από αυτές που ακούς συνήθως στο ραδιόφωνο…
Έβαλα να ακούσω τις εκπομπές που είχα ηχογραφήσει…
Το συναίσθημα του να βγαίνεις από το studio και να νιώθεις πως έκανες μια πολύ καλή εκπομπή δεν συγκρίνεται με τίποτα.
Είναι σα να έχεις γράψει ΟΛΑ αυτά που σκέφτεσαι και νιώθεις σε ένα τετράδιο.
Είναι σα να έχεις εκφράσει μέσα σε δυο ώρες όλα τα συναισθήματά σου.
Είναι σα να κουβεντιάζεις με την μάνα σου και μετά από είκοσι τρία χρόνια ασυνενοησίας, να μπορείτε ξαφνικά να επικοινωνήσετε.
Είναι όλα αυτά μαζί και ακόμα περισσότερα…
Τώρα που ακούω πάλι αυτές τις εκπομπές, νιώθω πάλι τα ίδια συναισθήματα, με εκείνη την ημέρα, που έπαιζα εκείνο το τραγούδι.
Ακούω πάλι τις φωνές τους στο τηλέφωνο να μου ζητάνε τραγούδια. Να μου μιλάνε για τραγούδια. Φωνές λυπημένες, αγχωμένες, χαρούμενες…
Τώρα;
Τώρα τίποτα.
Για την ώρα δηλαδή, τίποτα.
Αργότερα βλέπουμε…
Σε άλλη πόλη. Σε άλλο σταθμό.. (μου άρεσε ο σταθμός που ήμουν.. μου άρεσε το να μην μου λέει κανείς τι «πρέπει» να παίξω…)
Μάλλον θα εκμεταλλευτώ της γνωριμίες μου και θα πάω σε αυτόν το σταθμό, που τον άκουγα απ’όταν ήμουν 12 χρονών…
Θα προσπαθήσω για βραδινή εκπομπή…
Εκεί όλα κυλούν πιο αργά και πιο ήρεμα…
Θα είναι όλα διαφορετικά και καινούρια…
Ελπίζω σύντομα τα λόγια να βγάλουν φτερά, και να πετάξουν στον αέρα και αυτής της πόλης…
Ελπίζω σύντομα να γίνουν οι μουσικές ένα ιπτάμενο χαλί, και να απογειωθώ για άλλη μια φορά…
Ετικέτες Ραδιόφωνο
Όταν δημοσιεύθηκε αυτό το ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ
ήταν
Σάββατο 26 Αυγούστου 2006 στις 6:35 μ.μ..
Μπορείς και ΕΣΥ να μας πεις τη
γνώμη σου, αλλά αυτό δε σημαίνει πως αυτά που θα πεις θα τα λάβουμε και σοβαρά υπόψιν μας.
"Ό,τι αγαπάς δεν τελειώνει"... έτσι δε λέει ο Μίλτος;
Να σκέφτεσαι πως ολοκληρώθηκε ένας κύκλος πολύ όμορφος από ότι διαβάζω, για να ξεκινήσει σε λίγο καιρό ένας άλλος.
Αφού το αγαπάς τόσο πολύ αυτό το πράγμα, να είσαι σίγουρη πως κάπου παρακάτω θα υπάρξει η συνέχεια.
Καταλαβαίνω πως νιώθεις... έχω ένα χρόνο να βρεθώ σε αυτό το μαγικό χώρο που λέγεται στούντιο και με στεναχωρεί πολύ, αλλά συνεχίζω να είμαι αισιόδοξη!
Έτσι να'σαι κι εσύ και να θυμάσαι πως :
"Τίποτα δε χάθηκε
ποτέ από κανέναν
ούτε ένα αστέρι δεν ξεστράτησε"...
:-)))
anevase kamia ekpompi na akousoume kai meis oi fans! :)
Χμου, αν κατάφερνα να βρω έναν τρόπο να τις χωρίσω σε parts και να βγάλω τις διαφημίσεις, ευχαρίστως να ανέβαζα..
Τώρα έτσι όπως είναι, είναι τεράστια αρχεία...
» Δημοσίευση σχολίου