<$BlogItemTitle$>
<$BlogItemBody$>
Ευτυχία
Μπέρδεμα. Για άλλη μια φορά. Τώρα όμως περισσότερο από ποτέ.
Αποφάσεις. Σοβαρές αποφάσεις που πρέπει να παρθούν, και ένα μυαλό που δεν είναι ξεκάθαρο.
Τα θέλω και τα μπορώ μπλέκονται και γίνονται κουβάρι.
Αξίζει άραγε να κυνηγάει κανείς αυτά που πραγματικά θέλει;
Όχι αυτά που νομίζει πως θέλει, αλλά αυτά που επιθυμεί βαθιά μέσα από την καρδιά του;
Αξίζει κανείς να θυσιάσει τα πάντα για αυτά τα θέλω;
Αξίζει κανείς να υποφέρει, να πεινάσει, να πονέσει για αυτά τα θέλω;
…και για ποιο λόγο να τα κυνηγήσει; Ποιος εγγυάται την ευτυχία;
Μήπως ένας συμβιβασμός να είναι το ιδανικότερο; (Τώρα καταλαβαίνεις τους ανθρώπους που συμβιβάζονται. – Ειρωνεία..)
Το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον, μπλέκονται και στριφογυρνάνε συνέχεια σαν μια δίνη που είναι έτοιμη να σε κατασπαράξει.
Σκιές από το παρελθόν προσπαθούν να σε βοηθήσουν για τον ορθότερο σχεδιασμό του μέλλοντος, σε ένα απόλυτο μεταβατικό και περίεργο παρόν.
Καταστάσεις και συνθήκες διαβίωσης του παρελθόντος επανέρχονται στην επιφάνεια και καλείσαι να τις ξαναζήσεις.
…Εσύ, που πριν λίγους μήνες ήθελες και μπορούσες (ή τουλάχιστον έτσι νόμιζες) να διώξεις μακριά και να ξεγράψεις όλο το παρελθόν σου, και να ξαναρχίσεις από την αρχή.
Με το να συμβιβαστείς σε καταστάσεις του παρελθόντος και να βολευτείς με πράγματα που δεν τα ονειρευόσουν ακριβώς έτσι, αλλά θα σου παράσχουν σιγουριά, θα έρθει η ευτυχία;;
Τελικά αυτό είναι το μυστικό. Αυτή είναι η λέξη κλειδί.
ΕΥΤΥΧΙΑ
ΕΥΤΥΧΙΑ
Μέσα σε ενάμιση μήνα καταρρίφθηκαν όλες οι θεωρίες σου περί ευτυχίας.
Εσύ, πάντα ήθελες να μένεις σε ένα χώρο γεμάτο με αντικείμενα που κουβαλάνε πολλές (ευχάριστες επι το πλείστον) αναμνήσεις και να περιτριγυρίζεσαι από πολλούς ανθρώπους που σε αγαπάνε ή έστω εσύ τους αγαπάς. Έτσι ένιωθες ευτυχισμένη. Έτσι τουλάχιστον μπορούσες μερικά βράδια να νιώθεις πως χαμογελάς μέσα στον ύπνο σου.
Όμως τελικά και σε ένα σπίτι που δεν είχε κανένα δικό σου αντικείμενο μέσα, που βρίσκεται μακριά από όλη την υπόλοιπη ζωή σου, αλλά με τεράστιες ποσότητες αγάπης, κατάφερες να ζήσεις τόσο ευτυχισμένη όσο ποτέ.
Πλέον είδες που είναι η ευτυχία. Είδες που μπορείς να την βρεις.
Ίσως γι’αυτό να είναι όλα τώρα ακόμα πιο δύσκολα.
Μήπως να τα πετάξω όλα στα σκουπίδια, να έρθω σπιτάκι μας, και να ξαναρχίσουμε μαζί από την αρχή;
Ετικέτες Ιστορίες απο τη ζωή βγαλμένες
Όταν δημοσιεύθηκε αυτό το ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ
ήταν
Σάββατο 12 Αυγούστου 2006 στις 7:39 μ.μ..
Μπορείς και ΕΣΥ να μας πεις τη
γνώμη σου, αλλά αυτό δε σημαίνει πως αυτά που θα πεις θα τα λάβουμε και σοβαρά υπόψιν μας.
» Δημοσίευση σχολίου