<$BlogItemTitle$>
<$BlogItemBody$>
Όινκ
Αυτό εδώ είναι το γουρούνι μου photosoπιασμένο όσο δε πάει άλλο. (Δε του αρέσει η δημοσιότητα)
Ο έρωτας της ζωής μου. Ο σύντροφός μου τις κρύες νύχτες του χειμώνα. Ο ιδανικός «άντρας». Δε μιλάει δε γκρινιάζει, δεν απαιτεί, δεν ζητάει τίποτα. Πάντα είναι εκεί όταν τον χρειάζεσαι, και έρχεται για αγκαλιά χωρίς δεύτερη σκέψη…
Θα μπορούσε να τελειώνει εδώ το κείμενο και να ερχόταν από ‘κάτω ένα σχόλιο, κάπως έτσι: «Χωρίζουμε» :P
Το γουρούνι μου λοιπόν…
Η επιλογή του συγκεκριμένου ζώου δεν είναι τυχαία. Το αγόρασα την ίδια ημέρα που χώρισα για πρώτη φορά.
Θα είναι έξι χρονάκια πάνω κάτω.. Ήθελα αγκαλιά.. Από την πρώτη στιγμή που το είδα το ερωτεύτηκα…
Μη το βλέπετε έτσι, είναι αρκετά ερωτεύσιμο…
Έκτοτε έχει περάσει ατελείωτες ώρες στην αγκαλιά μου, έχει λουστεί με πολλά λίτρα δακρύων, έχει κάνει την διαδρομή Χανιά-Ηράκλειο ισάριθμες φορές περίπου με εμένα, και κάθε βράδυ είναι εκεί, κοιμόμαστε μαζί.
Δεν έχει όνομα. Αποκτά διαφορετικά ονόματα κατά καιρούς, ανάλογα με το εκάστοτε «γουρούνι» που με ταλαιπωρεί. Όταν λέω πως κάποιος είναι γουρούνι δε σημαίνει απαραίτητα πως είναι κακό.
Τώρα δεν έχει όνομα.
Έχουν υπάρξει φορές που κοιμάμαι με κάποιον, και ενώ αυτός με κρατάει αγκαλιά, εγώ κρατάω το γουρούνι μου.
Έχουν υπάρξει φορές που έχω τσακωθεί με φίλους μου, γιατί μου το πειράζουν μου το πετάνε, μου το λερώνουν.
Είχα πει πως όταν το γουρούνι μου, δε θα είναι στο κρεβάτι μου και δε θα ξέρω καν που βρίσκεται τότε θα είμαι πραγματικά ευτυχισμένη.
Τώρα δεν είναι στο κρεβάτι μου, αλλά βρίσκεται στην καρέκλα, κάτω από μια κουβέρτα.
Κάτι σημαίνει ίσως αυτό.
Δεν δένομαι συχνά τόσο πολύ με «αντικείμενα». Ούτε συνηθίζω να τους δίνω «ζωή».. Αυτό όμως σίγουρα είναι ένα μικρό (ή μεγάλο) κομμάτι της ζωής μου.
Συμβολίζει τόσα πράγματα, τόσες καταστάσεις, τόσα βράδια, τόσα πρόσωπα, όσα τίποτε άλλο…
Ίσως και να το αγαπάω κατα βάθος..
Ετικέτες Ιστορίες απο τη ζωή βγαλμένες
Όταν δημοσιεύθηκε αυτό το ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ
ήταν
Παρασκευή 29 Σεπτεμβρίου 2006 στις 11:01 μ.μ..
Μπορείς και ΕΣΥ να μας πεις τη
γνώμη σου, αλλά αυτό δε σημαίνει πως αυτά που θα πεις θα τα λάβουμε και σοβαρά υπόψιν μας.
Έχω την εντύπωση ότι εξειδικεύεις κάπως τα πράγματα. Σκέψου λίγο και τα αρνητικά του γουρουνιού σου. Σκέψου ότι δεν μπορεί να σε παρηγορήσει όταν δέχεται τα δάκρυά σου, δεν μπορεί αυτό να σε πάρει αγκαλιά, δεν μπορεί να πιει μαζί σου μια μπύρα, να μοιραστεί έναν καφέ με δύο καλαμάκια (δεν μπόρεσα να βρω πιο απλοϊκό παράδειγμα απλής αλλά αληθινής συντροφικότητας).
Άσε που νομίζω ότι 6 χρόνια «σχέσης» είναι αρκετά. Δώσε λίγο χρόνο σε ανθρώπους, πάρε το γουρούνι απ’ την καρέκλα βάλτο για λίγο στο ντουλάπι. Μπορεί αυτός που είναι δίπλα σου να καλύψει το κενό του. Αν πάλι δεν τα καταφέρει (συμβαίνουν αυτά) τότε ο γουρούνος μπορεί κάλλιστα να επανέλθει.
Άλλωστε, αν αυτός που κάθετε δίπλα σου δεν καλύπτει τελικά τις ανάγκες σου, καλύτερα να το ξέρεις μια ώρα νωρίτερα.
Δεν μπορεί, κάπου θα υπάρχει ένας γουρούνος με καρδιά εκεί έξω.
Φιλικά
Ανδρέας
Καταρχάς φίλτατε δεν διάβασες προσεκτικά αυτά που γράφω.
Δεν είπα ποτέ πως τα τελευταία 6 χρόνια δεν έχω δώσει χρόνο σε ανθρώπους (!)
23 είμαι.. τι νομίζεις? πως είμαι μια κακομαθημένη γεροντοκόρη που κρατάει όλη την ώρα αγκαλιά ένα γουρούνι?
Και το πιο σημαντικό...
Στο τέλος είπα πως το γουρούνι μου δεν βρίσκεται καν στο κρεβάτι μου, μετά απο τόσα χρόνια. Αν ο "γούρουνός" μου (σορι μάτια μου) δεν μου κάλυπτε τις ανάγκες μου, το γουρούνι μου θα ήταν ακόμα στην κλασσική του θέση! Άρα αυτά που λες είναι άτοπα..
Επίσης σε ένα σημείο με προβλημάτισες πολύ έντονα:
Πως μπορείς να πιείς καφέ με δυο καλαμάκια?!
Εγώ πίνω μέτριο (πλεον) με πολύ γάλα και ο άλλος σκέτο αχτύπητο!
Ποιον απο τους δυο θα μπορούσαμε να πιούμε μαζί?
Αντί για συντροφικότητα αρχίζεις να μαλιοτραβιέσαι νομίζω....
Και μετά προχώρησα τον συλλογισμό μου (μη δίνετε σημασία)
Μήπως τελικά ο ένας ο αληθινός ο μοναδικός έρωτας της ζωής σου είναι αυτός που πίνει τον ίδιο καφέ με εσένα ώστε να μπορείτε να τον πίειτε με δυο καλαμάκια?!
Μήπως να αρχίσουμε στις καφετέριες να σηκωνόμαστε και να φωνάζουμε "Είναι κανείς που θέλει να μοιραστεί μαζί μου έναν μέτριο με πολύ γάλα?"
(ναι δεν πάω καλά..)
όπως και να΄χει
Φιλικά πάντα
:)
» Δημοσίευση σχολίου