<$BlogItemTitle$>
<$BlogItemBody$>
Τις Κυριακές απο παιδί τις σιχαινόμουνα..
..όπως λέει και ένα τραγούδι των Κατσιμιχαίων.
Το πρωινό της Κυριακής είναι Ιερό.Είναι κάτι το ξεχωριστό. Το έχω συνδιάσει με το εξής σενάριο:
"Πρωινό ξύπνημα μετα απο ξενύχτι, ντούζ,όχι ιδιαίτερα επιμελημένο ντύσιμο, περπάτημα στους ηλιόλουστους δρόμους των Χανίων, παλιό Λιμάνι, καφές με λατρεμένους ανθρόπους, άπειρες ώρες συζητήσεων και ανάγνωσης κυριακάτικων εφημερίδων."
Καλοκαιρινά κυριακάτικα πρωινά. Μου λείπουν. Μου λείπει η μυρωδιά αυτη του λιμανιού.Η Λαμπερή όψη του λιμανιού τα κυριακάτικα πρωινά.Το αεράκι.Η ξεγνοιασιά. Είναι πολύ πολύτιμο για μισή έστω ημέρα να μην σκέφτεσαι και να μην σε νοιάζει τίποτα.
Έτσι είναι τα καλοκαιρινά κυριακάτικα πρωινά μου τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Φέτος δεν θα είναι έτσι.
Πλέον έχω αποκτήσει μια άλλη σχεση με τις πρωινές ώρες τις κυριακής. Θέλω να παραμείνουν ξεχωριστές. Αποφεύγω κάθε είδους ανεπιθύμητες συναντήσεις ή συναντήσεις με άτομα που δε σημαίνουν κάτι για μένα.Δεν σηκώνω τηλέφωνα. Είμαι ξαπλωμένη στο κρεββατάκι μου μέχρι αργά το μεσημέρι, και ταξιδεύω σε εκείνα τα κυριακάτικα πρωινά. Περιμένω να περάσει το πρωί για να ξεκινήσει και εμένα η Κυριακή μου. Κάθε τέτοια μέρα η καρδιά και το μυαλό μου θα είναι εκεί..Σα φόρος τιμής εκείνων των στιγμών..
παρανοικό ε?
Το πρωινό της Κυριακής είναι Ιερό.Είναι κάτι το ξεχωριστό. Το έχω συνδιάσει με το εξής σενάριο:
"Πρωινό ξύπνημα μετα απο ξενύχτι, ντούζ,όχι ιδιαίτερα επιμελημένο ντύσιμο, περπάτημα στους ηλιόλουστους δρόμους των Χανίων, παλιό Λιμάνι, καφές με λατρεμένους ανθρόπους, άπειρες ώρες συζητήσεων και ανάγνωσης κυριακάτικων εφημερίδων."
Καλοκαιρινά κυριακάτικα πρωινά. Μου λείπουν. Μου λείπει η μυρωδιά αυτη του λιμανιού.Η Λαμπερή όψη του λιμανιού τα κυριακάτικα πρωινά.Το αεράκι.Η ξεγνοιασιά. Είναι πολύ πολύτιμο για μισή έστω ημέρα να μην σκέφτεσαι και να μην σε νοιάζει τίποτα.
Έτσι είναι τα καλοκαιρινά κυριακάτικα πρωινά μου τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Φέτος δεν θα είναι έτσι.
Πλέον έχω αποκτήσει μια άλλη σχεση με τις πρωινές ώρες τις κυριακής. Θέλω να παραμείνουν ξεχωριστές. Αποφεύγω κάθε είδους ανεπιθύμητες συναντήσεις ή συναντήσεις με άτομα που δε σημαίνουν κάτι για μένα.Δεν σηκώνω τηλέφωνα. Είμαι ξαπλωμένη στο κρεββατάκι μου μέχρι αργά το μεσημέρι, και ταξιδεύω σε εκείνα τα κυριακάτικα πρωινά. Περιμένω να περάσει το πρωί για να ξεκινήσει και εμένα η Κυριακή μου. Κάθε τέτοια μέρα η καρδιά και το μυαλό μου θα είναι εκεί..Σα φόρος τιμής εκείνων των στιγμών..
παρανοικό ε?
Ετικέτες Ιστορίες απο τη ζωή βγαλμένες
Όταν δημοσιεύθηκε αυτό το ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ
ήταν
Κυριακή 9 Απριλίου 2006 στις 3:56 μ.μ..
Μπορείς και ΕΣΥ να μας πεις τη
γνώμη σου, αλλά αυτό δε σημαίνει πως αυτά που θα πεις θα τα λάβουμε και σοβαρά υπόψιν μας.
Κυριακές στα Χανιά (Πρώτο σχόλιο στο blog σου. Μεϋγειά).
(Παιχνίδια με τις λέξεις -- "κανείς δεν θα ζήσει για εσένα...". Παιχνίδια με τη γλώσσα. Παιχνίδια με τον, ή-λιο. Παιχνίδια).
Νομίζω σου έχω ξαναεξηγήσει για αυτά τα Χανιά. Για πρωινά ευτυχισμένα με καφεδάκι στο χέρι (ακόμη και μπύρα, γιατί να το κρύψουμε;) βολτάροντας στο λιμάνι. Για ξημερώματα κοιτάζοντας τον φάρο απέναντι. Για μια Κυριακή των πειραματισμών;
Στοιβαγμένα μπουκάλια στο πάτωμα; Το παραθυράκι της κάμαρας στη ταράτσα που βλέπει απ' ευθείας στον φάρο; Τον κόσμο να περνάει; Γραπτά με αίμα; Τον Άγγελο, της Γωνιάς των Αγγέλων στη Γωνιά της Οδού Αγγέλων και την κόρη του που σύμπασχε, να κερνάει τσικουδιές; Το συγκρότημα με τα κρουστά του;
Χα, ας το παίξουμε καταραμένοι ποιητές σήμερα. Δωρεάν είναι. =)
Εγώ κι εσύ τα βλέπουμε τα Χανιά τελειώς διαφορετικά. Ήταν τα ΝΕΑ των οκτώμιση, με τον Sino S. Banes, χαρούμενο. Άστο κάτω αυτό, δικό μου είναι.
-Sino.
» Δημοσίευση σχολίου