My blog has moved! Redirecting…

You should be automatically redirected. If not, visit http://www.enallagi.org/darkwhispers/ and update your bookmarks.




<$BlogItemTitle$>

<$BlogDateHeaderDate$>
<$BlogItemBody$>

Στιγμές.


Όλα είναι στιγμές και οι στιγμές μας είμαστε εμείς.

Προσπερνούμε τόσες "σημαντικές" στιγμές μας, που αν τους δίναμε λίγη μόνο σημασία, θα βρίσκαμε την πραγματική πηγή της ευτυχίας.

"Σημαντική στιγμή" είναι η γεύση από την πρώτη ρουφηξιά του πρώτου τσιγάρο της ημέρας. Η πρώτη νότα του αγαπημένου σου τραγουδιού αλλά και η ασφάλεια του πεταχτού φιλιού της καληνύχτας. Η ανατριχίλα του πρώτου αγγίγματος δύο ερωτευμένων. Η ηρεμία μιας αγκαλιάς.
"Σημαντική στιγμή" είναι οι ενοχές που είχες στα 3 σου όταν κρατούσες ένα κουνελάκι και το άφησες να σου ξεφύγει.
Το άγχος ενός τεστ. Σχολείου, πανεπιστημίου, οδήγησης εγκυμοσύνης, δεν έχει σημασία.
"Σημαντική στιγμή" είναι όταν μπαίνεις σε ένα σπίτι, που το θεωρείς σπίτι σου, και νιώθεις την θαλπωρή. Δεν έχει σημασία αν εσύ δεν μένεις εκεί.
"Σημαντική στιγμή" είναι εκείνο το γέλιο ή το κλάμα που βγαίνει μέσα από την ψυχή σου ή που κάνεις εσύ να βγει μέσα απο τις ψυχές των άλλων.

Τις περισσότερες φορές, δεν καταλαβαίνουμε πως αυτές είναι οι σημαντικότερες στιγμές της ζωής μας.
Πως αυτές μας αλλάζουν.

Όπως όταν κοιμάσαι, και αρχίζει να κουδουνίζει με τον πιο έντονο ήχο το τηλέφωνό σου στο κομοδίνο.
Απο αυτό το τυχαίο και ασήμαντο γεγονός, μπορείς να καταλάβεις πόσο βαθύς και ξεκούραστος ήταν ο ύπνος που έκανες.
Μόνο τότε, γιατί μόνο αν βγεις απότομα απο μια κατάσταση, μπορείς να καταλάβεις πως ήταν αυτή η κατάσταση στην οποία βρισκόσουν.

Αυτό που μας "καίει", που μας "κατατρώει" είναι το οτι δεν μπορούμε να ζήσουμε ξανά τις στιγμούλες μας.
Αν μπορούσαμε όμως, δεν θα είμασταν άνθρωποι. Θα είμασταν μικροί Θεοί.

Ποτέ δε ξέρεις τι σου επιφυλάσσει η επόμενη στιγμή. Δεν ξέρεις αν θα σε προσπεράσει όπως εκκατομύρια άλλες, ή αν θα μείνει χαραγμένη βαθιά μέσα σου όπως άλλες, δεκάδες.

Ποτέ δε θα μπορέσεις να μάθεις την επόμενη στιγμή.
Δεν θα μπορέσεις να μάθεις ούτε καν αν είναι η τελευταία...


(Έτσι, για να μην ξεχνιόμαστε..)

Ετικέτες

« Home | Next »
| Next »
| Next »
| Next »
| Next »
| Next »
| Next »
| Next »
| Next »
| Next »

Ήταν Τετ Φεβ 28, 08:45:00 μ.μ. 2007, Anonymous Ανώνυμος που είπε...

...η ζωή που περνά και χάνεται,
η στιγμή ποτέ δεν πιάνεται μάτια μου...

("Σήμερα" - Γιάννης Πάριος)    



Ήταν Τετ Φεβ 28, 09:24:00 μ.μ. 2007, Blogger Κατουρημένη ποδιά που είπε...

"είναι κάτι στιγμές, τρυφερές και λεπτές,
σαν κλωστές τυλιγμένες σ'αδράχτι,
σε γυρνούν απαλά σε μεθούν σιωπηρά,
σε γεμίζουν με πείσμα και άχτι ".

Παπάζογλου/Βελένη    



Ήταν Πέμ Μαρ 01, 01:39:00 μ.μ. 2007, Blogger Γεωργία που είπε...

ΩΠΑ ΩΠΑ!

Ααα πολύ μου αρέσετε εσείς!

Μου αρέσει ο τρόπος που σκέφτεστε!

Να προσθέσω απο το Ώρες Σιωπής του Τσακνή:

"..Ας ήτανε να κράταγες στιγμούλα μου στο χρόνο, ας ήτανε να φώτιζες αυτό μου το κενό..

...Μα εμένα τη στιγμούλα μου πίσω ποιός θα μου φέρει, εγώ ότι αγάπησα σε εκείνη το χρωστώ.."


Συνεχίστε, συνεχίστε!    



Ήταν Δευ Μαρ 05, 01:35:00 μ.μ. 2007, Blogger Γεωργία που είπε...

Βρήκα και άλλο..

Αν το είχα θυμηθεί τότε που έγραφα το ποστ, εκτός του ότι θα το ανέβαζα για να το κατεβάσετε, πιστεύω πως αυτά τα χαζούλικα που διαβάσατε, θα ήταν λιγότερο ή περισσότερο χαζούλικα. Διαφορετικά θα ήταν σίγουρα πάντως.


Παρ’ τη χαρά μου, τα όνειρα μου
Παρ’ τα τσιγάρα και τη φωτιά μου
Παρ’ τη σιωπή μου, τη μουσική μου
Πάρε τη νύχτα και το πρωί μου

Και δωσ’ μου μόνο μια στιγμή
και ας κρατήσει μια ζωή
Ναι, ας κρατήσει μια ζωή
Αχ, δωσ’ μου μόνο μια στιγμή

Παρ’ τ’ όνομά μου, τα μυστικά μου
Πάρε τα ρούχα και τα κλειδιά μου
Παρ’ την ανάσα, την προσευχή μου
Παρ’ το σκοτάδι και τη γιορτή μου

Και δωσ’ μου μόνο μια στιγμή...

Παρ’ τη χαρά μου, τα όνειρά μου
Πάρε τα ρούχα και τα κλειδιά μου
Πάρε ότι είμαι, πάρε ότι έχω
Χωρίς εσένα δεν τα αντέχω

Και δωσ’ μου μόνο μια στιγμή...


Μα πόσο πολύ μου αρέσει η μελωδία αυτού του τραγουδιού!

Απο τον Πορτοκάλογλου το τραγουδάκι..    



Ήταν Δευ Μαρ 05, 01:46:00 μ.μ. 2007, Blogger Κατουρημένη ποδιά που είπε...

"καμιά στιγμή δεν κράτησε περισσότερο ή λιγότερο από μια άλλη" Τρύπες..

έλα, έλα, ανέβασέ το, ποτέ δεν είναι αργά..    



Ήταν Δευ Μαρ 05, 02:27:00 μ.μ. 2007, Blogger Γεωργία που είπε...

Μόνο μια στιγμή

ΈΕΕΕφτασε!

(ΑΝ ξεκολλήσει ο μπλογκερ κάποια στιγμή σε αυτήν τη ζωή, θα κάνω και edit το ποστ..)    



Ήταν Τετ Μαρ 07, 03:17:00 π.μ. 2007, Anonymous Ανώνυμος που είπε...

γράψε λάθος..

"Καμιά στιγμή δεν κράτησε
πιο λίγο ή πιο πολύ από μιαν άλλη
Είμαστε εμείς μα σύντομα
θα ’μαστε κάποιοι άλλοι"

δεν πιστεύω να τα ψάχνεις στο google τα τραγούδια?? Δοκίμασε το www.kithara.vu

πάρε άλλο ένα από ενδελέχεια:

Am
Μοιάζουνε τούτες οι στιγμές
G Dm
ζητάνε κάτι
Am
είναι στα κόκκινα ντυμένες
G Dm
- παραπατάνε -

υγ. σόρρυ για την αναστάτωση. Βλακεία μου.    



Ήταν Τετ Μαρ 07, 06:19:00 μ.μ. 2007, Blogger Γεωργία που είπε...

Το κιθάρα είναι γνωστό και μας έχει βοηθήσει ιδιαίτερα...

Τα παραπάνω είναι πασίγνωστα, δεν τα έψαξα..
Ειδικά αυτό του Πορτοκάλογλου το έπαιζε ο αυτόματος dj του mediamonkey (το πιο γαμάτο πρόγραμμα για να φτιάξεις και να ακούς τα τραγούδια σου)όταν διάβαζα τα κόμεντς σας..

Και ο Λάκης με τα ψηλά Ρεβερ δεν έχει στιγμές..

(απο το τελευταίο του άλμπουμ)

Δεν έχω στιγμές, για κανέναν στιγμές.Να ξοδέψω έχω μόνο λίγες..
Αλλά μπορεί μόνο εσύ αν το θες,
να ξεχαστώ μαζί σου στις βιτρίνες..


Αυτό που έχει γίνει σε αυτά τα σχόλια μου θυμίζει τις εκπομπές..
Ωραίο είναι..


(ποια αναστάτωση?!)    



Ήταν Τετ Μαΐ 30, 02:22:00 π.μ. 2007, Blogger Αμπελοφιλόσοφος που είπε...

Θα ήθελα να σοθ στείλω ένα κείμενο από μία ταινία τώρα αλλά έχω πολύ καιρό να το ακούσω γιατί κάθε φορά που το ακούω αναυτριχιάζω και δεν το θυμάμαι απ' έξω καλά κια δεν θέλω να το χαλάσω. Άμα το βρώ θα στο στείλω γιατί αυτήν την στιγμή δεν ξέρω ούτε που είναι (το έχω κάνει mp3)... Αυτήν την στιγμή το έχω μόνο σε μία version που μιλάω κι εγώ και άρα δεν λέει. Πάντως για άμα τυχόν έχεις το dvd, είναι από το "Μη φεύγεις", μία Ελληνική αγαπημένη ταινία. Και είναι ακριβώς πριν τελειώσει κάτι που λέει ένας τύπος. Πάντως να δεν την έχεις δει πάρ' την να την δεις. Αξίζει!    



» Δημοσίευση σχολίου