<$BlogItemTitle$>
<$BlogItemBody$>
Σιγά μην κλάψω.Ψαρούκλες!
Κάθομαι και σήμερα εδώ. Στα ίδια γραφεία με τους ίδιους ψωνισμένους. Οκτώ το πρωί, στάση εργασίας.
Μου λεν αν βγω από τον κύκλο θα χαθώ
στα όρια του μοναχά να γυροφέρνω.
στα όρια του μοναχά να γυροφέρνω.
Θέλω να τους βρίσω όλους. Ούτε ο καραγκιόζης ο Μηχανικός ήρθε.Πάλι.Εγώ ηλίθια είμαι που χτυπάω δεκάωρα στην δουλειά μου?! Για πέντε ψωρόχαρτα είναι ανάγκη να έρχομαι κάθε τρεις και λίγο?!
"Εσείς δεν είστε Δημοσία" θα μου πουν.
Και πως ο κόσμος είν' ανήμερο θεριό
κι όταν δαγκώνει εγώ καλά είναι να σωπαίνω.
κι όταν δαγκώνει εγώ καλά είναι να σωπαίνω.
Θα κατέβω στο περίπτερο να πάρω ένα μπουκαλάκι νερό. Ηρεμιστικά μου χρειάζονται. Τα σιχαίνομαι τα χάπια. Μια μπουνιά στο ασανσέρ τους ίσως βοηθήσει.
Κι όταν φοβούνται πως μπορεί να τρελαθώ
μου λεν να πάω κρυφά κάπου να κλάψω.
μου λεν να πάω κρυφά κάπου να κλάψω.
Τι μπορώ να κάνω?! Η στάση εργασίας έληξε. Ο μηχανικός δε σηκώνει το γαμημένο το κινητό του. Τα χαρτιά τα θέλω σήμερα -τοκέρατομου-. Περιμένω. Μπορώ να κάνω κάτι άλλο?
Και να θυμάμαι πως αυτό το σκηνικό
είμαι μικρός, πολύ μικρός για να τ' αλλάξω.
είμαι μικρός, πολύ μικρός για να τ' αλλάξω.
Έχω ήδη περάσει τρεις ώρες περιμένοντας.Περιμένοντας να απαντήσει ο καραγκιοζάκος του μήνα.Σκέφτομαι τον Γιώργο και τον Σπύρο. Τώρα θα κοιμούνται. Τα μάτια μου. Τώρα θα δουλεύουν.
Σκέφτομαι το "μη φύγεις" που του είπα το πρωί μες στον ύπνο μου όταν σηκωνόταν για να πάει στη δουλειά. Ξαφνικά αλλάζουν τα χρώματα μες στο μυαλό μου. Σκέφτομαι διάφορε χαρωπές στιγμές και διάφορα σκηνικά γεμάτα καρδούλες και λουλουδάκια.
Να πάνε να γαμηθούν και οι δημόσιοι και οι μηχανικοί.
Θα πάω να χτίσω μια φωλιά στον ουρανό,
θα κατεβαίνω μόνο αν θέλω να γελάσω
Δεν γίνεται κάθε τρεις και λίγο να με καταρρακώνουν ψυχολογικά. Θα κάνω υπομονή. Μόλις πάρω τα κολώχαρτα θα ρίξω δυο χαστούκια στον μηχανικό, και στους δημόσιους δεν πρόκειται να ξαναπατήσω.Δε με ξέρουν καλά.
Σιγά μη κλάψω, σιγά μη φοβηθώ,
σιγά μη κλάψω, σιγά μη φοβηθώ.
σιγά μη κλάψω, σιγά μη φοβηθώ.
Αυτά συνέβησαν χθές..
Σήμερα ΠΗΡΑ ΤΗ ΜΙΑ ΑΔΕΙΑ! ΟΕΟΕΟΕ
Και το σχετικό βιντεάκι απο το γιουτουμπ(α ντου πτώματα παντού)
δε μπορώ να το ανεβάσω με τίποτα! πφ! (κλικ εδώ.)
Σήμερα ΠΗΡΑ ΤΗ ΜΙΑ ΑΔΕΙΑ! ΟΕΟΕΟΕ
Και το σχετικό βιντεάκι απο το γιουτουμπ(α ντου πτώματα παντού)
δε μπορώ να το ανεβάσω με τίποτα! πφ! (κλικ εδώ.)
Ετικέτες Ιστορίες απο τη ζωή βγαλμένες, Μουσική
Όταν δημοσιεύθηκε αυτό το ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ
ήταν
Τετάρτη 7 Φεβρουαρίου 2007 στις 5:34 μ.μ..
Μπορείς και ΕΣΥ να μας πεις τη
γνώμη σου, αλλά αυτό δε σημαίνει πως αυτά που θα πεις θα τα λάβουμε και σοβαρά υπόψιν μας.
Κουραγιο ρε!!!!
Θενκ γιου ρε!
Εντάξει σχεδόν τελείωσε...
Ήθελα να γράψω ένα ποστ για το τι γίνεται εκεί, και στα μισά σκέφτηκα πως αυτά συμβαίνουν σε όλες τις δημόσιες υπηρεσίες κα πάτησα το delete...
Δεν είχε κανένα νόημα..
» Δημοσίευση σχολίου