<$BlogItemTitle$>
<$BlogItemBody$>
Καλό Μήνα Νο6
.
.
.
(Νο 6 ε? πως πέρασε ο καιρός..)
.
.
(Νο 6 ε? πως πέρασε ο καιρός..)
Μπήκε η Άνοιξη και Ανθίζουν τα ΚΑΡΟΤΑ!
ΧΕΙΡΟΚΡΟΤΑ! ΧΕΙΡΟΚΡΟΤΑ!
ΧΕΙΡΟΚΡΟΤΑ! ΧΕΙΡΟΚΡΟΤΑ!
Αυτό ήταν το σύνθημα της περασμένης Άνοιξης, που το κολλούσαμε σε πράσινα νέον χαρτάκια στα σπίτια μας. Μπορώ να πω πως αντικατοπτρίζει πλήρως όλα αυτά που μας έρχονται την Άνοιξη.
Όχι τα καρότα φυσικά, αλλά αυτή την ανεξήγητη χαρά , τον ενθουσιασμό, το "πάμε να κυλιστούμε στα χωράφια τώρα που είναι όλα ανθισμένα και καταπράσινα".
Βέβαια, αυτόν τον καιρό το μόνο που δεν με διακατέχει είναι η ανεξήγητη χαρά,αλλά δεν έχει να κάνει.Αυτό παλεύεται.
Ο Φεβρουάριος ήταν ένας εξαιρετικότατος μήνας.
Κατ'αρχάς καρναβαλιστήκαμε στο Ρέθυμνο. Χορέψαμε στους δρόμους, ήπιαμε, φάγαμε, φωτογραφηθήκαμε (γκρρ), ξαναήπιαμε, ξαναφάγαμε, όλα τέλεια.
Πρώτη φορά που πήγα στο εκεί καρναβάλι, και μπορώ να πω πως είναι χίλιες φορές καλύτερο απο το εδώ. Θα ήμουν και ανόητη αν υποστήριζα το αντίθετο.
Επίσης αυτό το μήνα ανακάλυψα το θεσπέσιο, το θεϊκό ρόφημα "Σοκολάτα με γεύση φράουλα"!
Η καλύτερη (και με διαφορά) ταινία που είδαμε τον μήνα που πέρασε είναι Το Άρωμα: Η ιστορία ενός δολοφόνου. Το σενάριο είναι βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο του Πάτρικ Ζίσκιντ, και η ταινία είναι α-πι-στευ-τη!Καταφέρνει με μοναδικό τρόπο να δίνει σε εικόνες χίλιες δυο μυρωδιές. Δεν λέω περισσότερα.Να την δείτε.
Ακόμη, αυτόν το μήνα, ο τζουτζούκος έκανε το μπλογκ του όπως είχαμε πει.
Έχουμε ζήσει εδώ στιγμές απείρου κάλλους. Οι κοπέλες του γραφείου, γράφουν με nicks διάφορα comments και τον τσιτώνουν. Μετά έρχεται εδώ ο Άρης τα διαβάζει, και φωνάζει:
"Ακούστε τι μου είπαν! Μα αν είναι δυνατόν!"
και μιλάει για αυτά όολη την ημέρα. Στην μαμά του, στους φίλους του, σε όλον το κόσμο.
Βλέπει πόσοι του μιλάνε και ενθουσιάζεται.
Μετά με ρωτάει απο που μπορεί να είναι ο καθένας.. Του λέω "μπορεί να είναι απο Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πελοπόννησο, ή απο κάποιο νησί"... και τον βλέπω σκεπτικό, να προσπαθεί να προσανατολιστεί.
Έχει την πλάκα του.
Είναι ο πιο αληθινός μπλόγκερ που έχω δει. Μου θυμίζει εμένα, όταν έκανα αυτά τα τρία κλικ, και δημιούργησα αυτό εδώ το μπλογκ.
Όταν δημιούργησα έναν χώρο, για να γράφω τα κείμενά μου, τις σκέψεις μου, χωρίς να μπορεί να τα δει κάποιος περίεργος που απλά έψαχνε τον υπολογιστή μου όταν εγώ γυρνούσα την πλάτη μου. Να εκφράζομαι, χωρίς να σκέφτομαι δεύτερη φορά αυτά που θέλω να πω.
Δεν γνώριζα ούτε άλλους bloggers, ούτε τι είναι agreggator, ούτε τι είναι counters, και κυρίως δεν το γνώριζε κανείς άλλος αυτό το blog εκτός απο εμένα.
Άλλαξαν πολλά απο τότε.
Ακόμα και η γραφή.
Τέλοσπάντων.
Α! να πω πως αυτό το υπέροχο headline το σχεδίασαν τα μάτια μου στις αρχές του μήνα, και μου αρέσει υπερβολικά.
Τον Μάρτιο τώρα, πρέπει να κάνω μια μίνι εμφάνιση κατα Ηράκλειο μεριά, να μου έρθει η ρημάδα η έμπνευση (γιατί θέλω τόσα να γράψω, αλλά δε μου βγαίνει τίποτα), να πάμε καμια εκδρομούλα γιατί ριζώσαμε εδώ...
Κατα τ'άλλα, δεν είναι τίποτα προγραμματισμένο. Ότι προκύψει. Τι στο καλό, Άνοιξη είναι! την Άνοιξη δεν μπορείς να προγραμματίζεις τίποτα!
Καλό μήνα να έχουμε.
Όχι τα καρότα φυσικά, αλλά αυτή την ανεξήγητη χαρά , τον ενθουσιασμό, το "πάμε να κυλιστούμε στα χωράφια τώρα που είναι όλα ανθισμένα και καταπράσινα".
Βέβαια, αυτόν τον καιρό το μόνο που δεν με διακατέχει είναι η ανεξήγητη χαρά,αλλά δεν έχει να κάνει.Αυτό παλεύεται.
Ο Φεβρουάριος ήταν ένας εξαιρετικότατος μήνας.
Κατ'αρχάς καρναβαλιστήκαμε στο Ρέθυμνο. Χορέψαμε στους δρόμους, ήπιαμε, φάγαμε, φωτογραφηθήκαμε (γκρρ), ξαναήπιαμε, ξαναφάγαμε, όλα τέλεια.
Πρώτη φορά που πήγα στο εκεί καρναβάλι, και μπορώ να πω πως είναι χίλιες φορές καλύτερο απο το εδώ. Θα ήμουν και ανόητη αν υποστήριζα το αντίθετο.
Επίσης αυτό το μήνα ανακάλυψα το θεσπέσιο, το θεϊκό ρόφημα "Σοκολάτα με γεύση φράουλα"!
Η καλύτερη (και με διαφορά) ταινία που είδαμε τον μήνα που πέρασε είναι Το Άρωμα: Η ιστορία ενός δολοφόνου. Το σενάριο είναι βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο του Πάτρικ Ζίσκιντ, και η ταινία είναι α-πι-στευ-τη!Καταφέρνει με μοναδικό τρόπο να δίνει σε εικόνες χίλιες δυο μυρωδιές. Δεν λέω περισσότερα.Να την δείτε.
Ακόμη, αυτόν το μήνα, ο τζουτζούκος έκανε το μπλογκ του όπως είχαμε πει.
Έχουμε ζήσει εδώ στιγμές απείρου κάλλους. Οι κοπέλες του γραφείου, γράφουν με nicks διάφορα comments και τον τσιτώνουν. Μετά έρχεται εδώ ο Άρης τα διαβάζει, και φωνάζει:
"Ακούστε τι μου είπαν! Μα αν είναι δυνατόν!"
και μιλάει για αυτά όολη την ημέρα. Στην μαμά του, στους φίλους του, σε όλον το κόσμο.
Βλέπει πόσοι του μιλάνε και ενθουσιάζεται.
Μετά με ρωτάει απο που μπορεί να είναι ο καθένας.. Του λέω "μπορεί να είναι απο Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πελοπόννησο, ή απο κάποιο νησί"... και τον βλέπω σκεπτικό, να προσπαθεί να προσανατολιστεί.
Έχει την πλάκα του.
Είναι ο πιο αληθινός μπλόγκερ που έχω δει. Μου θυμίζει εμένα, όταν έκανα αυτά τα τρία κλικ, και δημιούργησα αυτό εδώ το μπλογκ.
Όταν δημιούργησα έναν χώρο, για να γράφω τα κείμενά μου, τις σκέψεις μου, χωρίς να μπορεί να τα δει κάποιος περίεργος που απλά έψαχνε τον υπολογιστή μου όταν εγώ γυρνούσα την πλάτη μου. Να εκφράζομαι, χωρίς να σκέφτομαι δεύτερη φορά αυτά που θέλω να πω.
Δεν γνώριζα ούτε άλλους bloggers, ούτε τι είναι agreggator, ούτε τι είναι counters, και κυρίως δεν το γνώριζε κανείς άλλος αυτό το blog εκτός απο εμένα.
Άλλαξαν πολλά απο τότε.
Ακόμα και η γραφή.
Τέλοσπάντων.
Α! να πω πως αυτό το υπέροχο headline το σχεδίασαν τα μάτια μου στις αρχές του μήνα, και μου αρέσει υπερβολικά.
Τον Μάρτιο τώρα, πρέπει να κάνω μια μίνι εμφάνιση κατα Ηράκλειο μεριά, να μου έρθει η ρημάδα η έμπνευση (γιατί θέλω τόσα να γράψω, αλλά δε μου βγαίνει τίποτα), να πάμε καμια εκδρομούλα γιατί ριζώσαμε εδώ...
Κατα τ'άλλα, δεν είναι τίποτα προγραμματισμένο. Ότι προκύψει. Τι στο καλό, Άνοιξη είναι! την Άνοιξη δεν μπορείς να προγραμματίζεις τίποτα!
Καλό μήνα να έχουμε.
Ετικέτες Καλό Μήνα
Όταν δημοσιεύθηκε αυτό το ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ
ήταν
Πέμπτη 1 Μαρτίου 2007 στις 4:22 μ.μ..
Μπορείς και ΕΣΥ να μας πεις τη
γνώμη σου, αλλά αυτό δε σημαίνει πως αυτά που θα πεις θα τα λάβουμε και σοβαρά υπόψιν μας.
Καλό Μήνα!
» Δημοσίευση σχολίου