• Αυτό το μήνα ξεσκίσαμε τα μεξικάνικα και τα κινέζικα. από δυο και τρεις φορές το καθένα.
• Είδα άπειρες χαζοταινίες. από τρεις την ημέρα περίπου.
• Είδα τόσα πολλά ντοκιμαντέρ όσα δεν έχω δει στην υπόλοιπη ζωή μου. Έμαθα τα πάντα για τον Χίτλερ και την καταστροφή της Σμύρνης. Κατάφερα και φόρτωσα τα λίγα εγκεφαλικά μου κύτταρα που λειτουργούσαν εκείνες τις ώρες με ένα σωρό άχρηστες πληροφορίες.
• Σιδέρωσα πάνω από 15 σεντόνια. Είχα να σιδερώσω πάνω από τρεις μήνες..
  
• Αποφάσισα να κάνω οικονομίες για να αποκτήσω κανένα σαράβαλο.
• Πήγαμε για ποτό και καφέ μέσα στην εβδομάδα, σχεδόν καθημερινά, με διαφορετικά άτομα. Πράγμα που είχα να το κάνω από πέρυσι.
• Χθες ήμουν Τρίπολη. Στο στρατόπεδο. Ορκιζόταν ο αδερφός μου. Δεν είχα ξαναδεί κάτι τέτοιο, είχε πολύ γέλιο. Καταρρίφθηκε πανηγυρικώς η θεωρεία μου πως ένας άντρας με στολή δεν είναι απαραίτητα και ωραίος. Με ελάχιστες εξαιρέσεις τα φανταράκια ήταν πολύ εμφανίσιμα και είμαι σίγουρη πως αν έβλεπα κάποιον από αυτούς σε κάποια καφετέρια δεν θα μου έκανε καν εντύπωση.Κοιμήθηκα σε καμπίνα και έφαγα στο πλοίο! Τελευταία φορά που τα είχα κάνει αυτά ήταν στην επταήμερη πριν εφτά χρόνια!Η Ορκωμοσία είχε γέλιο, το ταξίδι κουραστικό, η Τρίπολη χάλια.
  

• Ποτέ δεν μου άρεσαν οι "μαζικές κινητοποιήσεις". Ούτε καν στο διαδίκτυο. Λυπάμαι πολύ για την κοπέλα. Δεν είναι όμως η μοναδική, θα μπορούσε να είναι η κοπελιά στο διπλανό διαμέρισμα. Όλοι έχουμε περάσει και από μια άσχημη ιστορία σε κάποιο νοσοκομείο. Δικιά μας ή σαν δικιά μας. Ο καθένας το χειρίζεται όπως μπορεί. Το να βάλω ένα μπανερ δεν διορθώνω κάτι. Έτσι είναι το σύστημα. Εδώ και πολλά χρόνια είναι έτσι. Η πράξη είναι που μετράει. Το τι κάνουμε σε τέτοιες περιπτώσεις.
  
• Είχα πει κάποτε πως δεν είμαι μπλογκερ. Έχω μπλογκ, αλλά δεν ανήκω κάπου. Σε καμία ομάδα.Ενημερώνομαι, διαβάζω, αλλά συγνώμη, δε θα κάνω κάτι. Αν ήξερα πως πραγματικά μπορούσα να βοηθήσω, θα έκανα.
• Η Αμαλία έτυχε να έχει μπλογκ (το οποίο υπάρχει εδώ και ένα χρόνο αλλά ανακαλύφθηκε εδώ και δύο μήνες). Τι γίνεται με αυτούς που δεν έχουν? Η Αμαλία με το να έχει μπλογκ δεν γίνεται αμέσως συγγενείς, φίλος. Παραμένει κάποια που δεν γνωρίζουμε όπως όλοι που είναι στα νοσοκομεία και πεθαίνουν καθημερινά. Δεν μου αρέσει η υποκρισία. "Διαβάζω το μπλόγκ της, μαθαίνω πως πέθανε, ανεβάζω δακρύβρεχτα κείμενα και σχόλια. Χτυπάει η πόρτα, ήρθε η γυναίκα μου επιτέλους.. - Μωρό, θα φέρεις μια μπύρα και κάτι να σαβουρώσουμε? ενώ ξύνω με χάρη την μπυροκοιλιά μου."
• Θλίψη και πόνο για την Αμαλία έχουν οι συγγενείς της και οι κοντινοί της άνθρωποι. Όχι εσύ.Όσο και αν προσπαθείς.
• Δεν είμαι σκληρή. Δεν είμαι κακιά. Την αλήθεια, την αντικειμενική υπενθυμίζω, αφού δεν διάβασα κανέναν να την λέει..

Ετικέτες Καλό Μήνα

Όταν δημοσιεύθηκε αυτό το ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ ήταν Σάββατο 2 Ιουνίου 2007 στις 8:34 π.μ.. Μπορείς και ΕΣΥ να μας πεις τη γνώμη σου, αλλά αυτό δε σημαίνει πως αυτά που θα πεις θα τα λάβουμε και σοβαρά υπόψιν μας.