<$BlogItemTitle$>
<$BlogItemBody$>
Message in a bottle
.
.
.
.
Κοιτάζω εδώ και πολλές ώρες την θάλασσα.
Τόσες ώρες... σχεδόν σαν μια ολόκληρη ζωή..
Με διακατέχει μια έντονη επιθυμία να βουτήξω μέσα της.
Να χωθώ κάτω από αυτό το σκούρο μπλε ανάγλυφό της.
Όλα τα κύτταρα του σώματός μου το επιθυμούν -εγώ δεν έμαθα ποτέ να κολυμπάω, δεν θα έκανα σε καμία περίπτωση κάτι τέτοιο-.
Η Θάλασσα δεν με προκαλεί με την απεραντοσύνη της, που κινδυνεύει να φτάσει την απεραντοσύνη των δικών μου σκέψεων, ούτε με τον χάος της που αρχίζει να ταυτίζεται με το χάος της ψυχής μου.
Η Θάλασσα δεν με προκαλεί καν με το νερό της που θέλει ξαφνικά να συνουσιαστεί με τα υγρά του δικού μου σώματος.
Η Θάλασσα με προκαλεί με τον βυθό της.Την κοιτάω και μου γνέφει. Μοιάζει να μου λέει "έλα μέσα μου και ψάξε, κρύβω κάτι δικό σου."
Παρατηρώ την διαδρομή που κάνει το αλμυρό υγρό από τα μάτια μου, μέχρι να ενωθεί με το δικό της αλμυρό υγρό. Βλέπω σχεδόν τέλεια αυτήν την τελική σύγκρουση.
Ξέρω. Πράγματι κρύβει κάτι για μένα. Δε μπορώ να καταλάβω το πως αλλα ξέρω, πως κάπου εκεί,πολύ πιο κάτω απο αυτή την επιφάνεια, στο πιο βαθύ σημείο, στο σημείο εκείνο που δεν έχει φθάσει ποτέ κανείς, υπάρχει ένα σφηνωμένο μπουκάλι με ένα μήνυμα μέσα.
Ένα μήνυμα για μένα.
Ένα μήνυμα με αποστολέα την οικογένειά μου, τους φίλους μου, την κολλητή μου, το αγόρι μου.
Ένα μήνυμα απο ΕΣΕΝΑ
Το ξέρω πως υπάρχει. Αυτή τη στιγμή η πίστη στο μπουκάλι με το μήνυμά σου, είναι το μόνο που μου μένει...
Πειραιάς,
Lissos
12:20
.
.
.
Κοιτάζω εδώ και πολλές ώρες την θάλασσα.Τόσες ώρες... σχεδόν σαν μια ολόκληρη ζωή..
Με διακατέχει μια έντονη επιθυμία να βουτήξω μέσα της.
Να χωθώ κάτω από αυτό το σκούρο μπλε ανάγλυφό της.
Όλα τα κύτταρα του σώματός μου το επιθυμούν -εγώ δεν έμαθα ποτέ να κολυμπάω, δεν θα έκανα σε καμία περίπτωση κάτι τέτοιο-.
Η Θάλασσα δεν με προκαλεί με την απεραντοσύνη της, που κινδυνεύει να φτάσει την απεραντοσύνη των δικών μου σκέψεων, ούτε με τον χάος της που αρχίζει να ταυτίζεται με το χάος της ψυχής μου.
Η Θάλασσα δεν με προκαλεί καν με το νερό της που θέλει ξαφνικά να συνουσιαστεί με τα υγρά του δικού μου σώματος.
Η Θάλασσα με προκαλεί με τον βυθό της.Την κοιτάω και μου γνέφει. Μοιάζει να μου λέει "έλα μέσα μου και ψάξε, κρύβω κάτι δικό σου."
Παρατηρώ την διαδρομή που κάνει το αλμυρό υγρό από τα μάτια μου, μέχρι να ενωθεί με το δικό της αλμυρό υγρό. Βλέπω σχεδόν τέλεια αυτήν την τελική σύγκρουση.
Ξέρω. Πράγματι κρύβει κάτι για μένα. Δε μπορώ να καταλάβω το πως αλλα ξέρω, πως κάπου εκεί,πολύ πιο κάτω απο αυτή την επιφάνεια, στο πιο βαθύ σημείο, στο σημείο εκείνο που δεν έχει φθάσει ποτέ κανείς, υπάρχει ένα σφηνωμένο μπουκάλι με ένα μήνυμα μέσα.
Ένα μήνυμα για μένα.
Ένα μήνυμα με αποστολέα την οικογένειά μου, τους φίλους μου, την κολλητή μου, το αγόρι μου.
Ένα μήνυμα απο ΕΣΕΝΑ
Το ξέρω πως υπάρχει. Αυτή τη στιγμή η πίστη στο μπουκάλι με το μήνυμά σου, είναι το μόνο που μου μένει...
Πειραιάς,
Lissos
12:20
Ετικέτες Prose
Όταν δημοσιεύθηκε αυτό το ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ
ήταν
Σάββατο 2 Ιουνίου 2007 στις 10:16 π.μ..
Μπορείς και ΕΣΥ να μας πεις τη
γνώμη σου, αλλά αυτό δε σημαίνει πως αυτά που θα πεις θα τα λάβουμε και σοβαρά υπόψιν μας.
Re sy...
xairomai pragmatika na diabazw ayta pou grafeis...
magevomai...
Mhpws na to psaxeis???
xexexe
kalws orises...
Giannhs - Won tolla
Σου στέλνω κι εγώ ένα μήνυμα μεσ' το μπουκάλι, γειά σου, να'σε καλά!
won tolla Χαίρομαι κι εγώ που χαίρεσαι..
Τι να ψάχνω?
(δεν είχα πάει πουθενά..)
x ray πολύ μου αρέσει που έρχεσαι στα μέρη μου για να μου πεις ένα γειά! :)
Εγώ ξέρεις οτι μιλάω συνήθως με μουσική. Το κείμενο σου με πήγε στο The Ancor song απο το Debut της Bjork.
Na to psaxeis...
Mporei na eisai o Thilikos Paolo Coello kai na mhn to xeis katalabei...
xaxaxa
Filia...
Ίνδικτε δε το ξέρω αλλά θα το ψάξω!
won tolla θηλυκός Paolo Coello? Ω θεοί...
Στο ανέβασα (τραγούδι + βίντεο κλιπ) εδώ
http://myfavideos.wordpress.com/2007/06/07/69/
Τέλειο!
Δίκιο είχες..
Ευχαριστώ πολύ..
» Δημοσίευση σχολίου