<$BlogItemTitle$>
<$BlogItemBody$>
Κάθε όνειρο..
Λεωφορείο για Ηράκλειο.
Ώρα: 10:14 το πρωί.
Πλησιάζω στην Ονειροχώρα.
Δε ξέρω αν θα καταφέρω να αντιμετωπίσω τις αναμνήσεις και τις γνώριμες εικόνες της πόλης ΜΟΥ.
Μπορεί να είναι μια άθλια πόλη στα μάτια πολλών, αλλά είναι η πόλη ΜΟΥ.
Με πονάει που με πήραν απο εδώ σηκωτή και με γύρισαν σε έναν τόπο που δεν ήθελα ποτέ ξανά να γυρίσω. Με πονάνε οι άσχημες αναμνήσεις εκεί.
Κοίτα να δείς! Πονάνε και οι ωραίες αναμνήσεις εδώ!
Μόλις άρχισε να ακούγεται απο τα άθλια ηχεία του ακόμα πιο άθλιου λεωφορείου ο σταθμός που δούλευα.
Σύπτωση.
Φάμελλος.
Κάθε όνειρο στο χάρτη.
Τραγική ειρωνία.
Εκείνη την ημέρα που έφυγα ακουγόταν απο το ραδιόφωνο το "πριν το τέλος".
Έλεος πια με αυτές τις συμπτώσεις.
Η διπλανή μου κοιμάται.
Μπορώ να κλάψω τώρα.
"Καθώς μικραίνει η μέρα,
καθώς βαραίνει ο χρόνος,
που πλησιάζω τώρα
κι όλο στενεύει ο δρόμος..
..Κάπου ένα φως ανάβει.
Εγώ θ’ ακολουθήσω.
Μα το μισό εαυτό μου,
πάλι θ’ αφήσω πίσω
Κάποτε είδα την αλήθεια,
ένα τραίνο περιμένοντας.
Όμως χάθηκε στα βάθη,
του ορίζοντα χορεύοντας.
Μα που έχω κάνει λάθος,
Τι άφησα στην τύχη.
Τα πιο γλυκά όνειρα μου
πάντα κερδίζει η λήθη.
Πέρα από την ομίχλη,
ανοίγεται μια χώρα.
Μα τη μικρή αγκαλιά σου
Θα προτιμούσα τώρα.
Κάποτε είδα την αλήθεια,
ένα πλοίο περιμένοντας.
Όμως χάθηκε στα βάθη
κάποιας θάλασσας χορεύοντας.
Μα το ξέρω πως στο τέλος,
Κάθε πόθος κάθε αγάπη,
Κάθε πόλη κάθε δρόμος,
Κάθε Όνειρο στο χάρτη..
..Κάπου όλα γίνονται ένα.
Κάθε πόθος κάθε αγάπη,
Κάθε πόλη κάθε δρόμος,
Κάθε Όνειρο στο χάρτη,
Καθώς μικραίνει η μέρα.
Καθώς στενεύει ο χρόνος.
Όσο πηγαίνω τώρα,
Με κλείνει μέσα του ο δρόμος"
καθώς βαραίνει ο χρόνος,
που πλησιάζω τώρα
κι όλο στενεύει ο δρόμος..
..Κάπου ένα φως ανάβει.
Εγώ θ’ ακολουθήσω.
Μα το μισό εαυτό μου,
πάλι θ’ αφήσω πίσω
Κάποτε είδα την αλήθεια,
ένα τραίνο περιμένοντας.
Όμως χάθηκε στα βάθη,
του ορίζοντα χορεύοντας.
Μα που έχω κάνει λάθος,
Τι άφησα στην τύχη.
Τα πιο γλυκά όνειρα μου
πάντα κερδίζει η λήθη.
Πέρα από την ομίχλη,
ανοίγεται μια χώρα.
Μα τη μικρή αγκαλιά σου
Θα προτιμούσα τώρα.
Κάποτε είδα την αλήθεια,
ένα πλοίο περιμένοντας.
Όμως χάθηκε στα βάθη
κάποιας θάλασσας χορεύοντας.
Μα το ξέρω πως στο τέλος,
Κάθε πόθος κάθε αγάπη,
Κάθε πόλη κάθε δρόμος,
Κάθε Όνειρο στο χάρτη..
..Κάπου όλα γίνονται ένα.
Κάθε πόθος κάθε αγάπη,
Κάθε πόλη κάθε δρόμος,
Κάθε Όνειρο στο χάρτη,
Καθώς μικραίνει η μέρα.
Καθώς στενεύει ο χρόνος.
Όσο πηγαίνω τώρα,
Με κλείνει μέσα του ο δρόμος"
Ετικέτες Ιστορίες απο τη ζωή βγαλμένες
Όταν δημοσιεύθηκε αυτό το ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ
ήταν
Παρασκευή 13 Οκτωβρίου 2006 στις 9:16 μ.μ..
Μπορείς και ΕΣΥ να μας πεις τη
γνώμη σου, αλλά αυτό δε σημαίνει πως αυτά που θα πεις θα τα λάβουμε και σοβαρά υπόψιν μας.
» Δημοσίευση σχολίου