<$BlogItemTitle$>
<$BlogItemBody$>
Γκρίνια
Κούραση.
Είναι και όλα τόσο καινούρια.
Πολύ κούραση.
Πρέπει να αλλάξουν τόσα πράγματα.
Ναι δε διαφωνώ είναι κάποια πράγματα απο πολύ ωραία εως τέλεια.
Αλλά.
Γιατί πάντα να υπάρχει ένα αλλά?
Γιατί πάντα να υπάρχει ένα γιατί?
Το αλλά και το γιατί δεν είναι για τις επιλογές.
Σε καμία περίπτωση δε μετανιώνω.
Για οτιδήποτε.
Πως όμως θα καταφέρω να σηκώνομαι κάθε μέρα 7 το πρωί, ενώ είμαι απόλυτα βραδυνός τύπος?
Πως θα κόψω τις σοκολάτες, εγώ,που είμαι σοκολατομανής?
Πως θα βρω χρόνο για όλα?
Που θα βρώ χρόνο για να κάνω εκπομπή?
Πως θα καταφέρω να κάνω το καινούριο σπίτι να μοιάζει σαν σπίτι, αφού είμαι μόνο λίγες ώρες το βράδυ εκει και όλες οι δουλειές περιμένουν εμένα?
Πως θα καταφέρω να κάνω ευτυχισμένα τα μάτια μου?
Βρείτε μου έναν τρόπο...
Ώρες ώρες έχω την εντύπωση πως δε με βοηθάει κανείς, απλά και μόνο για να δω οτι έκανα λάθος επιλογη.
Τον κακό τους τον καιρό.
Ας μη με βοηθήσει.
Ας βρώ έναν τρόπο να τα λύσω τα πως , και δεν έχω ανάγκη κανέναν.
Όταν εννοώ κανέναν, καταλαβαίνεις..κανέναν εκτός απο τα μάτια μου.
Κουράζομαι.
Και πριν αλλάξουν όλα κουραζόμουν. Ψυχολογικά.
Με την μετακόμιση κουράστικα σωματικά.
Τώρα μου βγαίνει η κούραση απο τον συνδυασμό τους.
Τον σιχαίνομαι αυτόν τον συνδυασμό.
Σιχαίνομαι και το γραφείο.
Μακάρι να μπορούσα να βρώ κάπου αλλού -οπουδήποτε- δουλειά με ανάλογο μισθό.
Μακάρι να μην είχαμε ισότητα, ή να ζούσαμε σε παλαιότερη εποχή.
Όπου εγώ θα έφτιαχνα το σπίτι, θα τακτοποιούσα, θα μαγείρευα, και θα περίμενα τον άντρα μου να γυρίσει απο την δουλειά.
(Δεν περίμενα να το πω ποτέ αυτό)
Ή έστω στην παλαιολιθική. Με άιμα, σπέρμα, και μπριζόλες βροντόσαυρου...
Μακάρι να έβρισκα ένα τρόπο να απλοποϊούσα τα πάντα γύρω μου. Να τα εξαφάνιζα. Να έμενα μόνο εγώ και εκείνος.
Είπαμε.
Σήμερα έχει γκρίνια.
Και ολίγον τι απο απελπισία μπορώ να πω.
Και κούραση. Πολύ κούραση.
Σαν απάντηση στο τελευταίο comment του προηγούμενου post...
Ετικέτες Ότι να'ναι
Όταν δημοσιεύθηκε αυτό το ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ
ήταν
Τετάρτη 8 Νοεμβρίου 2006 στις 5:03 μ.μ..
Μπορείς και ΕΣΥ να μας πεις τη
γνώμη σου, αλλά αυτό δε σημαίνει πως αυτά που θα πεις θα τα λάβουμε και σοβαρά υπόψιν μας.
Λογικό είναι, μετά τον ενθουσιασμό και την κούραση να γκρινιάξουμε και λίγο. Κάθε αλλαγή στη ζωή μας (μικρή και μεγάλη) μας δημιουργεί περίεργα συναισθήματα. Μην άγχεσαι για όλα προκαταβολικά,όπως θα προκύπτουν ένα ένα τα θεματάκια θα τα λύνεις. Κι όσο για το περί ισότητας, το χω πει άπειρες φορές κι εγώ, αλλά είμαι σίγουρη ότι αν ξαναζούσα άλλη μία φορά, πάλι τα ίδια θα έκανα! Με γειά το νέο σπίτι!
Χαίρομαι που είναι λογικό! Αχίζω να νομίζω πως εγώ είμαι πολύ παράξενη :P
Χμου, και εγώ τα ίδια θα έκανα!
Ευχαριστώωωω :)
» Δημοσίευση σχολίου