Σε καμιά δεκαριά σκουπιδοσακούλες χώρεσαν όλα τα όνειρά μου και όλες οι αναμνήσεις μου. Δεν είχα πολλά όνειρα και αναμνήσεις τελικά. Τουλάχιστον έχω την διαίσθηση οτι το καινούριο σπίτι θα γίνει πολύ όμορφο. Ίσως επειδή είναι σπίτι ΜΑΣ και όχι σπίτι ΜΟΥ.
Δύσκολα όλα σήμερα.Το μόνο που άφησα πίσω ήταν τα κεριά. Αυτά που χαρακτήρισαν το σπίτι και αυτά που ήθελαν όλοι να πάρουν. Δεν άφησα κανέναν να τα χαλάσει. Δε θα το άντεχα.
Αν διαβάσει αυτό το ποστ κανένα απο τα ρεμάλια που έχει τα κλειδιά του σπιτιού, προτείνω να πάτε σπίτι, να ανάψετε τα κεριά, και να τα πιείτε!
Δεν του αξίζει να τελειώσει έτσι άδοξα.......
Καλύτερα που δε θα είμαι και εγώ..
"Και όλο φεύγω πριν μείνουμε μόνοι, το τέλος μην δω.."
Ετικέτες Ιστορίες απο τη ζωή βγαλμένες
Όταν δημοσιεύθηκε αυτό το ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ
ήταν
Δευτέρα 30 Οκτωβρίου 2006 στις 6:52 μ.μ..
Μπορείς και ΕΣΥ να μας πεις τη
γνώμη σου, αλλά αυτό δε σημαίνει πως αυτά που θα πεις θα τα λάβουμε και σοβαρά υπόψιν μας.
Giati synexizeis na xrhsimopoieis ksenes images???
» Δημοσίευση σχολίου