<$BlogItemTitle$>
<$BlogItemBody$>
Κοίτα να δεις...
Σαν σήμερα το βράδυ, πριν ένα χρόνο ακριβώς, έγραφα σε ένα τετράδιο,αυτό.
Έκλεινε μια εποχή.
Και τώρα κλείνει μια εποχή, αλλά αρχίζει μια άλλη. Καλύτερη ελπίζω. Όπως ελπίζουν δηλαδή όλοι αυτοί που ξεκινούν κάτι. Έχει περίεργα γυρίσματα ο καιρός.
Πραγματικά αν με ρωτήσει κάποιος το πως φαντάζομαι οτι θα είμαι του χρόνου τέτοιον καιρό, η μόνη απάντηση που μπορώ να του δώσω είναι το μεγαλοπρεπέστατο "Δεν έχω ιδέα"..
Δεν ξέρω αν μου αρέσει ή όχι αυτό...
Υπάρχουν φορές που θα ήθελα να γυρίσω το χρόνο πίσω. Όχι για να αλλάξω κάτι. Να ξαναζήσω στιγμές μόνο. Να φρεσκάρω ξεθωριασμένες αναμνήσεις.
Εκείνη η εποχή έκλεινε πριν απο ένα χρόνο, δεν έχει αναμνήσεις που θα ήθελα να ξαναζήσω. Έχει όμως πολλά βράδια "εσωτερικής αναζήτησης".
Δεν ξέρω αν φταίει εκείνος ο άνθρωπος, ή η φάση που περνούσα, αλλά εκείνα τα 3-4 χρόνια που είμασταν μαζί, συνηδειτοποίησα πραγματικά ποια είμαι, έβαλα σε τάξη πολλές σκέψεις μου, έψαξα τα θέλω και τα μπορώ μου.Αυτές ίσως τις στιγμές θα ήθελα να ξαναζήσω. Της "εσωτερικής αναζήτησης". Να θυμηθώ αυτά που σκεφτόμουν.Να θυμηθώ αυτά που με είχαν αλλάξει.
Ερωτικά και συναισθηματικά είχα πληγωθεί τότε.Πολύ.Απο την πρώτη στιγμή. Ας κράτησε τόσα χρόνια όλη η ιστορία. Πληγωνόμουν κάθε φορά και πιο πολύ.Δε ξέρω τι με έκανε και δεν έφευγα απο όλο αυτό.
Με έμαθε όμως (άθελά του μάλλον) να εκτιμάω κάποια πράγματα. Αυτά που δεν μου έδινε.
Χάδι, αγκαλιά, φιλιά, ακόμα και το "χεράκι-χεράκι" στο δρόμο.
Σκέφτομαι πως αν αυτά τα είχα τότε, ίσως και να μην τους έδινα τώρα τόση σημασία.
Τώρα που τα έχω τα εκτιμάω. Κλείνω τα μάτια και αποθηκεύω εικόνες. Μου ζεσταίνουν την καρδιά.Χαίρομαι που μπορώ και το κάνω αυτό.
Δεν κρατάω κακία σε εκείνον.
Μου είχε πει τι μπορεί να μου δώσει απο την πρώτη στιγμή, άσχετα που εγώ πίστευα οτι μπορώ να αλλάξω τα πάντα.. (κλασσική γυναικεία ηλιθιότητα)
Ίσα ίσα, χαίρομαι που υπήρξε αυτός και μου έμαθε αυτά και άλλα τόσα. Που έμαθα ποια είμαι εξαιτίας του. Που υπήρξε η αφορμή για να κάτσω να σκεφτώ λίγο παραπάνω, να δω κάποια όριά μου.
Χαίρομαι που με πόνεσε τότε για να μπορώ να ζω τώρα τις όμορφες στιγμές.
Θέλει κουράγιο να το πεις αυτό.
Που και που λέμε ακόμα ένα "γεια"¨.
Ξέρω πως δεν πρόκειται να ξαναγυρίσω. Κάποια πράγματα τα τελειώνεις για πάντα. Προχωράς και αλλάζεις.
Ξέρω όμως πως αν έχω οποιοδήποτε πρόβλημα θα είναι απο τους πρώτους που θα μου δώσουν συμβουλή και θα με βοηθήσουν.
Νιώθω υπερήφανη που κατάφερα να είναι τα πράγματα ετσι.
Ξέφυγα απο το θέμα.
Το θέμα είναι πως και πάλι κάποια πράγματα τελειώνουν. Δεν ξέρω αν είναι για πάντα. Και αλλάζουν.
Ο χρόνος.. με τρομάζει πλεον ο χρόνος..
Μερικές φορές θέλω να σταματήσει, και άλλες να προχωρήσει πολύ γρήγορα.
Ελπίζω του χρόνου, να μην κάνω κανένα άλλο μνημόσυνο.Για τίποτα..
Πφ,
Σκόρπιες σκέψεις... (πάλι)..
Ετικέτες Ιστορίες απο τη ζωή βγαλμένες
Όταν δημοσιεύθηκε αυτό το ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ
ήταν
Παρασκευή 27 Οκτωβρίου 2006 στις 5:53 μ.μ..
Μπορείς και ΕΣΥ να μας πεις τη
γνώμη σου, αλλά αυτό δε σημαίνει πως αυτά που θα πεις θα τα λάβουμε και σοβαρά υπόψιν μας.
Σκόρπιες...
Γιαυτό και οι καλύτερες!
Καλύτερες , χειρότερες..
who knows?!..
» Δημοσίευση σχολίου