Αν η μέρα ξεκινάει τελικά απο τις 12 το βράδυ, τότε η σημερινή ημέρα είναι το έλεος το ίδιο!

Τι να σας πω.. (ναι ημερολόγιο καταντήσαμε εδώ, αλλα δε γαμιέται..)

"Στις 12 να είσαι έτοιμη να πάμε σινεμά! νταξ'?"
"νταξ'¨

Στις 12 ήμουν έτοιμη.. 12.30 άρχιζε η ταινία, 12.40 ήρθαν.. Ε εντάξει είπα, δεν είναι η πρώτη φορά εξάλλου που γίνεται κάτι τέτοιο.. (εσύ γιωργάκι μη τα διαβάσεις!)

Μπορεί χθές όλος ο κόσμος που πήγε σινεμά, να πήγε στον κώδικα, αλλα εμείς σα γαμάτοι που είμαστε δε θα πηγαίναμε βέβαια εκεί! (Τελικά οι πολλοί κάτι περισσότερο ίσως ξέρουν απο εμάς..)
Πάμε λοιπόν στην Πορτοκαλί άιθουσα, 2 παρέες και η δικιά μας ήταν.. άδεια όλα..
Είχε ήδη αρχίσει η ταινία "κρίμα χάσαμε την αρχή "λέω.. με εκνευρίζει όταν χάνω την αρχή σε ταινία... " δε γαμιέται" σκέφτομαι, θα καταλάβω τι παίζει..

ΔΕ θα μιλήσω για την βλαμμένη (ονόματα και υπολήψεις δε θίγουμε) παραδίπλα που μιλούσε συνέχεια (ρε κοπέλα μου, αμα θες να πείς τα νέα σου, πάνε για κανα καφε πάρε και κανα τάβλι..έτσι γίνονται αυτές οι δουλειές!)
Ας μην αναφερθώ και στον απο πίσω που κουνούσε συνέχεια το πόδι του και το κάθισμα..(κουσούρι σου έχει μέινει αυτο?!)
Κακίες θα μου πείτε.. ΝΑΙ κακίες!

Η ταίνια τώρα.. ω.. ας μιλήσουμε για την ταινία!

Όταν μια ταινία στο σινεμά δεν έχει κόσμο, συμβαίνουν τρία τινά.
α) είναι κουλτουριάρικη και μη εμπορική,δύσκολο σενάριο, δεν πάει ο καθένας να πονοκεφαλιάσει βλέποντάς την.
β)Είναι απο τις τελευταίες προβολές,αφού η ταινία έχει παίξει ήδη δύο μήνες και έχει προλάβει όλος ο κόσμος να τη δεί.
γ) Είναι ΜΑΛΑΚΙΑ.

Μαντέψτε στην συγκεκριμένη περίπτωση λοιπόν, τί ήταν η ταινία.. Τι? δεν άκουσα? το γάμα είπατε? ΜΠΡΡΡΡΑΒΟ βρε!

σενάριο ταινίας συνοπτικά:
Μια μητέρα η οποία ειδικεύεται στην ταρίχευση πτωμάτων, αποφασίζει να μετακομίσει με τα δύο παιδιά της σε ένα χωρίο. Το σπίτι οπου πάνε να μείνουν, έχει για αυλή του το νεκροταφείο το χωριού.Το ένα της παιδί που είναι έφηβος, αποφασίζει να πάει να πιάσει δουλειά
και αρχίζει να κάνει γνωριμίες. Εκεί λοιπόν η παρέα του του λέει μια ιστορία για έναν τύπο ο οποίος είχε σκοτώσει τους γονείς του, αφού πρώτα αυτοί τον κακοποιούσαν,. Ενώ όλοι νόμιζαν πως είχε πεθάνει μετά που τους σκότωσε, είχε αποδειχθεί τα τελευταία χρόνια πως τελικά ήταν ζωντανός.
Στην συνέχεια, ακολουθούν σκηνές απείρου κάλλους με την μάνα να ταριχεύει πτώματα και να τους κάνει σταυροβελονιές. Ω θεοί..
Μετά σκηνή σεξ (με κανονικούς ανθρώπους! - όπως το πάρει αυτό κανεις βέβαια, αν και η τύπισσα είχε ένα γαμάτο μωβ μαλλί!) η οποία σκηνή, κόπηκε και έγινε διαλειμμα, βγήκαμε απο την αίθουσα, ξαναμπήκαμε και πάλι έβγαλε μήνυμα για διάλειμμα.. Μάλλον ήθελαν να την κάνουν κατάλληλη για ανηλίκους την ταινία..

Τέλοσπάντων.. Στο δεύτερο μέρος ήταν που άρχισε το γέλιο! Εκεί δηλαδή που όλοι άρχισαν να φοβούνται και να τσιρίζουν, εγώ είχα πεθάνει στο γέλιο! Στα πατώματα ήμουν λέμε!

Αρχίζουν που λέτε, να ζωντανεύουν όλα τα πτώματα και να γίνονται ζόμπι!(το γιατί έγιναν ζόμπι δε το κατάλαβα, αλλά κάπου έφταιγε ο τύπος της ιστορίας!-αυτός που σκότωσε τους γονείς ντε!-) Δεν έφτανε μόνο αυτό, αλλα τα ζόμπι ξερνούσαν πάνω στους ζωντανούς και γινόντουσαν και αυτοι ζόμπιζζζ!
Κάπως έτσι κατάντησε και η μάνα των παιδιών, μόνο που αυτή δε ξέρασε πάνω τους, αλλα έτρεχε να τους ταίσει σούπα που ήταν πραγματικά σαν εμετός. Τα παιδιά και οι φίλοι τους δεν έτρωγαν τη σούπα, και αυτή άρχισε να τους κυνηγάει με τον μπαλντά! (..)
Έτρεχαν οι ζωντανοί απο δώ, οι νεκροί απο κεί.. ήταν και ένα μικρό που τσίριζε συνέχεια (απο τις τσιρίδες, σταμάτησε να ακούγεται και η άλλη παραδίπλα!)
Εκεί λοιπόν που όλοι έτρεχαν γύρω γύρω μια γυναίκα που ήταν και αυτή ζόμπι, καθώς έτρεχε μέσα στην κουζίνα, πέφτει σε ένα βάζο με αλάτι! Η γυναίκα αυτή λοιπόν άρχισε να λιώνει, και τα βυζιά της που ήταν σιλικονάτα, άρχισαν να σκάνε! (εκεί ήταν το σημείο που κόντεψα να πάθω ανακοπή απο το γέλιο)
Αν δε το γνωρίζατε, το αλάτι κάνει στάχτη και μπούρμπερη τα ζόμπιζζζ!!
Βεεεεβαια! Άμα σας τύχει δηλαδή τίποτα τέτοιο, να ξέρετε τι να κάνετε! ΑΛΑΤΙ!
Πήραν τα παλικάρια λοιπόν αλάτι και άρχισαν να τρέχουν και να λιώνουν τα ζόμπιζ!
Δε σας λέω το τέλος για να μη σας το χαλάσω, αν μετά απο όλα αυτά δηλαδή έχετε όρεξη να δείτε την ταινία,!!
Το Μαυσωλείο λέγεται! έεεελεος!

Μετά λοιπόν απο αυτή τη παρωδεία, είπαμε να συνεχίσουμε την βραδιά μας σε ένα τζερτζελο/πανυγήρι που γινόταν στο ΤΕΙ.. ΕΛΕΟΣΣ
Η πιό ωραία στιγμή πάντως ήταν εκεί που οι μισοί της παρέας είχαν κυκλώσει τον πορτιέρη για να πληρώσουν, (ναι είχαν και πορτιέρη! αμέ τι νομίζατε?!)και εγώ με το γιώργο μπήκαμε με τις μύτες των ποδιών μας μέσα, τελείως στην λούφα.. Μεταξύ μας πολύ ληπήθηκα που δεν έδωσα τα λεφτάκια μου στα φτωχά πλην τίμια κομματόσκυλα! (ειρωνία)

Πάμε μέσα και αρχίζω να βλέπω γνωστούυυυυς! Χαιρετούρες απο δώ, χαιρετούρες απο κεί, και όλοι που χάθηκες, που είσαι, τί έγινε και λοιπά χαριτωμένα!
Συγνώμη βρέ που σταμάτησα τις πολλές δημόσιες σχέσεις! Τέλοσπαντων, εκεί που χαζεύαμε τους καμμένους που χόρευαν/έπιναν/τραγουδούσαν, αποφασίζω να πάω σπιτάκι μου με τα πόδια, μια που μένω και κοντά..

Πάω σπίτι μου στις 3? 4? κάπου κεί και χτυπάααει το τηλέφωνο! εεεεεεεελεος!
Γιατί ααααν δε πάρεις τη Γεωργία να της πείς τα καμώματα της γκόμενας σου, ποόν θα πάρεις τηλέφωνο βρε?!
Εφτά το πρωί το έκλεισε το τηλέφωνο..Το μάτι μου είχε αρχίσει ήδη να γυαλίζει..
Πέφτω για ύπνο..
Στις 8 χτυπάει κουδούνι.. νόμιζα πως ήταν στο όνειρό μου, και δεν ανοίγω! 9 το πρωί ξαναχτυπάει..Ανοίγω.. Βλέπω παλικάρι αλβανικής καταγωγής να μου λέει όλο υπερηφάνεια

"Καλέ κυρία μπορω τρίψω λίγκο τοίχο σας?!"
"Ε, και δε το τρίβεις.."

Αποφάσισαν να βάψουν την πολυκατοικία! Σήμερα!

"Και γκυρία ντε έκετε μάτημα σήμερα?"
"..."
"Και γκιατί σας γκζύπνησα? βόλτα ήσασταν χτες μπράντυ?"
"..."

Τελειώνει με τους γαμω-τοίχους, και πάω να ξανακοιμηθώ.. Αρχίζουν τα τηλέφωνα και τα μηνύματα, που εγώ στην αρχή νόμιζα πως ήταν πάλι το κουδούνι, και έλεγα μες στον ύπνο μου "Παρατήστε με, δεν ανοίγω σε κανέναν"!
Είπα στην τύπισσα απο το περιοδικό ένα ωραιότατο και ιστορικότατο ΟΧΙ , όταν με ρώτησε άν ξαναγράψω άρθρο, έβρισα τη γραμματέα του γραφείου, τη μάνα μου και κάτι ξέμπαρκους..
Στα μηνύματα δεν απάντησα ποτέ..
Δηλαδή για να καταλάβω, δε μπορούν να συνειδητοποιήσουν πως εγώ κοιμάμαι λίγο πρίν ξυπνήσουν, και ξυπνάω λίγο πρίν φάνε μεσημεριανό?! Γιατί να με κάνουν όλοι σα τα μούτρα τους? Λίγο σεβασμός δεν υπάρχει? Έλεος!!!

Πάω εκπομπή το απόγευμα..
Εκεί να δείτε έλεος.. ότι νάναι τελείως οι μουσικές.. στην αρχή ποπ, μετά ροκιές, μετά μπαλάντες , μετά το χάος..
Πήρε και ένας τύπος τηλέφωνο στην αρχή : "Θα ήθελα να σας ζητήσω το τάδε τραγούδι, αλλα δε ξέρω αν ταιριάζει τώρα.. πρίν ταίριαζε!"
Ε βεβαια παλικάρι μου! που να ταιριάξεις τραγούδια εδώ? Ο παραγωγός τρελάθηκε ένα πράγμα! Που να καταλάβεις τι παίζω σημέρα, αφού ουτε εγώ η ίδια δεν έχω καταλάβει?!
Βάζει ο κακομοίρης να ακούσει ραδιόφωνο, και ακούει τέσσερις εκπομπές σε μία!

Α! και το άλλο! Να κάθομαι να τους λέω απο το πρώτο ημίωρο :
"Πάρτε τώρα νωρίς να ζητήσετε τραγούδι, μη περιμένετε πάλι τελευταία στιγμή". Στον τοίχο απέναντι τα έλεγα...
7 τηλεφωνήματα τα τελευταία δέκα λεπτά,λολοι να ζητήσουν τραγούδι.. Τους τα έχωσα στον αέρα κανονικά.. Δε φταίω...

Και μετά μου λέει ο άλλος πως είναι πρόβλημα το ότι δε τράβηξε τη ζελατίνα! (....)
Και να έρχομαι στο σπίτι και εσυ δεν είσαι ον λαιν, γιατί θα πάς βόλτα λέει! Και αύριο μέρα είναι είπε.. Δε θέλω αύριο! Σήμερα θέλω! Σήμερα που είναι η μέρα του ελέους θέλω κάποιον να μου δείξει έλεος! Αλλά όοοχι! εδώωω! κοίτα το ταβάνι! (γιατί εγώ βόλτα θα αργήσω να ξαναπάω..)


Αυτό ήταν..
Ήδη η ζωή μου είναι πλέον invited only ή Απαγορεύεται η είσοδος στους μη έχοντες εργασία. Πρέπει αυτό να γίνει ακόμα πιο αυστηρό. Πρέπει να βάλω σε ένα μπουκαλάκι τον παλιό μου εαυτό, να αφήσω δίπλα του την καρδιά μου και τα συναισθήματα που ένιωθα μέχρι τώρα, και να προχωρήσω..
δε πάει άλλο..
Είμαι στα όρια της παρακμής!

Αυτά! τα'πα!!
Ας ήσουν εδώ (μεταφορικά ή κυριολεκτικά) να σου τα έλεγα και να μη τα έγραφα....

Πά να πεθάνω, να ακούσω μουσική, να διαβάσω, να γράψω, κάτι να κάνω τέλοσπάντων να τελειώσει αυτή η γαμημένη μέρα.. Η μέρα του Ελέους..
(πολλά έγραψα πάλι.. καλό κουράγιο σε όποιον κάτσει να το διαβάσει..)

Ετικέτες Ιστορίες απο τη ζωή βγαλμένες

Όταν δημοσιεύθηκε αυτό το ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ ήταν Παρασκευή 19 Μαΐου 2006 στις 10:43 μ.μ.. Μπορείς και ΕΣΥ να μας πεις τη γνώμη σου, αλλά αυτό δε σημαίνει πως αυτά που θα πεις θα τα λάβουμε και σοβαρά υπόψιν μας.