Του Γιάννη Σουλιώτη

Νομικές κυρώσεις κινδυνεύουν να αντιμετωπίσουν στο άμεσο μέλλον όσοι μέχρι σήμερα καμαρώνουν για τον όγκο των μουσικών αρχείων που έχουν συγκεντρώσει στον σκληρό δίσκο του υπολογιστή τους. Και τούτο διότι εάν ευδοκιμήσουν οι προσπάθειες της Ελληνικής Ένωσης Δισκογραφικών Εταιρειών (IFPI) για άρση του απορρήτου τηλεπικοινωνιών στις περιπτώσεις κλοπής πνευματικής ιδιοκτησίας μέσω του Διαδικτύου, τότε θα ανοίξει ο δρόμος για την άσκηση διώξεων κατά των μεμονωμένων χρηστών που «κατεβάζουν» δωρεάν μουσική!

Έτσι, όσοι σήμερα επισκέπτονται ιστοσελίδες ανταλλαγής μουσικών αρχείων (peer to peer) θα απειλούνται με νομικές κυρώσεις από τις δισκογραφικές εταιρείες της χώρας, καθώς θα θεωρείται ότι διακινούν δίχως εξουσιοδότηση ("κατεβάζουν» και θέτουν στη διάθεση των χρηστών του δικτύου) προϊόντα που προστατεύονται από τους νόμους περί πνευματικής ιδιοκτησίας.

Από μια πρώτη έρευνα στις εν λόγω σελίδες του Διαδικτύου έχουν ήδη εντοπιστεί χρήστες με 3.000 έως και 5.000 τραγούδια αποθηκευμένα στον υπολογιστή τους. Αυτοί σύμφωνα με τους ανθρώπους της IFPI κινδυνεύουν να βρεθούν πρώτοι στο μάτι του κυκλώνα.

«Για να φτάσουμε στον χρήση που διαθέτει και διακινεί πειρατικά μουσικά αρχεία πρέπει να πετύχουμε την άρση του απορρήτου, κάτι που δεν προβλέπεται από τον ισχύοντα νόμο 2225/94. Σήμερα, μπορούμε να γνωρίζουμε την ηλεκτρονική διεύθυνση του χρήστη, τον πάροχο με τον οποίο συνεργάζεται, όχι όμως το ίδιο το φυσικό πρόσωπο. Πρόκειται για νομικής φύσης πρόβλημα, σύντομα όμως θα υπάρξουν εξελίξεις», εξηγεί στην «Κ» ο κ. Νίκος Στεφανάκης, υπεύθυνος για ζητήματα ψηφιακής πειρατίας της IFPI.

Ενδεικτική του τι μπορεί να επακολουθήσει είναι η εικόνα που καταγράφεται στο εξωτερικό, όπου προβλέπεται άρση του απορρήτου τηλεπικοινωνιών και για περιπτώσεις προστασίας πνευματικής ιδιοκτησίας στο διαδίκτυο. Σύμφωνα με την ετήσια έκθεση της Παγκόσμιας Ενωσης Δισκογραφικών Εταιρειών, στη διάρκεια του 2005 ασκήθηκαν περί τις 20.000 διώξεις κατά μεμονωμένων χρηστών σε 17 χώρες.

Αποτέλεσμα; Καταγράφηκε σημαντική μείωση του αριθμού μουσικόφιλων που χρησιμοποιούν τις pear to pear υπηρεσίες φοβούμενοι τις νομικές συνέπειες. Διπλασιάστηκαν ταυτόχρονα μέσα σε ένα χρόνο (από 1,5 εκατ. το 2004 σε 2,8 εκατ το 2005) οι συνδρομητές των ιστοσελίδων, που πωλούν νομίμως (με τη συγκατάθεση δηλαδή της IFPI) κάθε τραγούδι για κάτι λιγότερο από 1 ευρώ, ενώ αυξήθηκε κατά 6 (!) φορές μέσα σε ένα χρόνο ο όγκος της διαθέσιμης στο διαδίκτυο μουσικής.

Παράγοντες της μουσικής βιομηχανίας άλλωστε υποστηρίζουν ότι η ποιοτική αλλαγή που συντελείται στην on- line μουσική αγορά νομιμοποιούν πλέον τις δισκογραφικές εταιρείες να κινηθούν εναντίον όσων εξακολουθούν να προτιμούν την «μαύρη αγορά». «Εφόσον συνεχώς βελτιώνεται η νόμιμη παροχή αρχείων MP3 για ποσά κάτω του 1 ευρώ έχουμε κάθε λόγο να είμαστε πιο αδιάλακτοι», λέει ο κ. Στεφανάκης.

Αυτή την περίοδο βρίσκεται σε εξέλιξη προσπάθεια συνεννόησης μεταξύ όλων των φορέων που διακινούν προϊόντα που σχετίζονται με μορφές καλλιτεχνικής και πνευματικής δημιουργίας, όπως η Ελληνική Εταιρεία Προστασίας Πνευματικής Ιδιοκτησίας, ο Οργανισμός Συλλογικής Διαχείρισης Εργων Λόγου, ο Σύνδεσμος Παραγωγών Οπτικοακουστικών Έργων κ.α. Στόχος, η από κοινού εισήγηση των τροποποιήσεων στον ισχύοντα νόμο 2225/94 (άρση απορρήτου).

Οι προτάσεις θα κατατεθούν πιθανότατα στην νομοπαρασκευαστική επιτροπή που σήμερα μελετά τροποποίηση των αρμοδιοτήτων της Αρχής Διασφάλισης Απορρήτου των Επικοινωνιών. «Πρόκειται για εμπλουτισμό και όχι αλλαγή του νόμου καθώς την εποχή που θεσπίστηκε δεν ήταν δυνατό να είχαν προβλεφθεί ζητήματα που σχετίζονταν με το διαδίκτυο. Οι αλλαγές ωστόσο δεν είναι έξω από το πνεύμα του νομοθέτη», καταλήγει ο κ. Στεφανάκης.

Kathimerini.gr

Πάντα ήμουν υπερ της πειρατείας. Της πειρατείας που έκανα εγώ.
"Κατεβάζω" ένα cd, το ακούω, αν μου αρέσει, πάω και το αγοράζω, χωρίς να με νοιάζει πόσο κάνει.Ποτέ και σε καμία περίπτωση δεν θα σύγκρινα ένα αυθεντικό cd με το artwork του και το booklet του, με μια απλή λίστα mp3s με σκαναρισμένα εξώφυλλα.

ΠΦέτος τα cd που αγόρασα ήταν πάρα πολλά. Απο Κόρε Ύδρο και Παυλίδη, μέχρι Αργοναύτες και το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.
Ήταν όμως πάρα πολύ λίγα σε σχέση με αυτά που έχουν κυκλοφορήσει.
Κανείς δεν έχει, την οικονομική δυνατότητα κατα κύριο λόγο, να αγοράσει ΟΛΑ τα cds της μουσικής που ακούει.Πόσο μάλλον άτομα σαν και εμένα, που η μουσική είναι κάτι σαν την πρέζα στην ζωή τους. Που ακούνε συνέχεια μουσική, που ψάχνουν, που θέλουν συνέχεια να ανακαλύπτουν κάτι καινούριο.

Ακόμα και στο ραδιοφωνικό σταθμό που δούλευα, ένα μεγάλο μέρος απο τις καινούριες κυκλοφορίες, ήταν "κατεβασμένο" απο το ίντερνετ.
Εδώ είναι επαρχία. Οι σταθμοί δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα, και τις καλύτερες σχέσεις με τις δισκογραφικές.
Θυμάμαι που μου είχε πει κάποτε ο διευθυντής "Μου λένε να μου στέλνουν τα καινούρια άλμπουμ, αλλα και μόνο τα έξοδα του κουριερ να πληρώνω, δεν με συμφέρει".
Και δίκιο έχει.

Με ενδιαφέρει ένα συγκεκριμένο είδος μουσικής. Τα rippαρισμένα Lps που έχω βρεί, και τα σπάνια cds, δε πρόκειται με κανέναν άλλον τρόπο να τα έβρισκα.
Ναι θα ήθαλα να είχα τον δίσκο Armageddon απο τους P.L.G. αγορασμένο, αλλά εκ των πραγμάτων, δεν γίνεται.
Δηλαδή όχι μόνο μπορεί κανείς να βρεί παλιά και σπάνια δισκάκια στο διαδίκτυο, αλλά εμείς οι νεότεροι, μαθαίνουμε από αυτά κιόλας.

Το καλύτερο παράδειγμα για την πειρατεία είναι η περίπτωση του Νικόλα Άσιμου.Ποιός μπορεί σήμερα, που τον ενδιαφέρει η μουσική του Άσιμου, να βρεί και να αγοράσει τις παράνομες κασσέτες του?!Με την πειρατεία, η μουσική του Άσιμου, μπορεί να φτάσει σε κάθε υπολογιστή.Σε κάθε αυτί. Είμαι περήφανη που τις έχω όλες. Χαίρομαι που μπορώ να τις ακούσω.

Η πειρατεία, αν χρησιμοποιηθεί σωστά, όχι μόνο δεν σκοτώνει την μουσική, αλλά την αναδεικνύει και την προωθεί.

Ετικέτες Μουσική

Όταν δημοσιεύθηκε αυτό το ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ ήταν Παρασκευή 1 Δεκεμβρίου 2006 στις 4:51 μ.μ.. Μπορείς και ΕΣΥ να μας πεις τη γνώμη σου, αλλά αυτό δε σημαίνει πως αυτά που θα πεις θα τα λάβουμε και σοβαρά υπόψιν μας.