<$BlogItemTitle$>
<$BlogItemBody$>
Ψυχεδέλεια
Χάθηκα! Αλλά είχα δύο σοβαρούς λόγους...
Ο ένας λέγεται...
Ίωση
Αυτή ίσως ήταν η πιο "ψυχεδελική" ίωση που έχω περάσει ποτέ.Όλα άρχισαν το απόγευμα της περασμένης Δευτέρας που ξαφνικά ανέβασα 39 πυρετό..
Όλη την ημέρα δεν ένιωθα δηλαδή καλά, αλλά το βράδυ εκδηλώθηκε..
και κάπου εκεί άρχισαν οι στιγμές απείρου κάλλους!
Δευτέρα βράδυ, αφού είμαι σε μια υπέροχη μαστούρα από τον πυρετό και έχω δει μια ταινία που ούτε καν θυμάμαι, αποφασίζουν τα μάτια μου να πάμε για ύπνο.
Ξαπλώνουμε..
Δεν μπορούσα να κοιμηθώ..
"Μα δεν είμαι η πιο hot γκόμενα αυτή τη στιγμή?"
"...Είσαι μάτια μου...Καληνύχτα!"
"Καληνύχτα......."
"Δε μπορώ να κοιμηθώ!'
"..."
(μετά απο κάνα τέταρτο)
"Οπλίτης!!!"
"?.."
"Πολίτης"
"?! Τι λες?"
"Δε μπορεί να είναι το Λήτης όνομα! από κάπου βγαίνει!"
"........"
"Σκοπελίτης!"
"Ξέρεις τι μπορούμε να κάνουμε στο φωτιστικό στο σαλόνι?"
"........ε?"
"Στο φωτιστικό στο σαλόνι λέω"
"..τι?......"
"Να κολλήσουμε κέρματα! 10λεπτα και 20λεπτα!"
"Και δεκάευρα μπορούμε, να μην φαινόμαστε τόσο τσαμπατζήδες...."
"Ναι ναι! Να βγάλουμε φωτοτυπίες κανένα 500ευρω!"
"!"
...
Αυτά τα είχα σημειώσει! τα υπόλοιπα δε τα θυμάμαι.. Δεν άργησα να κοιμηθώ όμως..
Μετα, βήχας πυρετός, μια υπέροχη νιρβάνα, και όλες οι κυκλοθυμικές μου τάσεις σε όλο τους το μεγαλείο!
Εκεί που δεν επικοινωνούσα με το περιβάλλον και περιφερόμουν από κρεββάτι σε καναπέ και σε άλλο κρεββάτι σα την πόρνη, ξαφνικά έβαζα τα κλάματα γιατί θυμόμουν πως όταν ήμουν άρρωστη στην τρυφερή ηλικία των 5 χρονών, οι γονείς μου ξενυχτούσαν στο πλάι μου, και η μαμά μου μου έφερνε μικρά κουνελάκια σε ένα χαρτόκουτο για να μου κάνουν παρέα!
Μετά έβαζα τα γέλια, γιατί θυμόμουν πως στην προσπάθειά μου να τα μάθω να κολυμπάνε στο νερό που τους είχαμε για να πίνουν, έπνιξα ένα..
Κατάσταση εκτάκτου ανάγκης και βάλε!
Για μια εβδομάδα σχεδόν ο πυρετός κυμαινόταν απο 38-39μιση, και κρατούσε ΟΛΗ την ημέρα και ΌΛΗ τη νύχτα.
Για μια εβδομάδα είδα όσα πρωϊνάδικα και μεσημεριανές εκπομπές μπορούσα να αντέξω.
Έκλαιγα, γελούσα, και είχα απίστευτα νεύρα. Με τσάτιζε η κούπα του καφέ, η κουβέρτα, το πληκτρολόγιο του λάπτοπ..
Πρέπει να έχω σαλτάρει υποσυνείδητα.. Δεν εξηγείται αλλιώς...
Να προσέχετε πάντως είναι πολύ ύπουλη αυτή η Ίωση!
Ετικέτες Ότι να'ναι
Όταν δημοσιεύθηκε αυτό το ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ
ήταν
Πέμπτη 18 Ιανουαρίου 2007 στις 5:15 μ.μ..
Μπορείς και ΕΣΥ να μας πεις τη
γνώμη σου, αλλά αυτό δε σημαίνει πως αυτά που θα πεις θα τα λάβουμε και σοβαρά υπόψιν μας.
ωχωχωχ
(μ' άρεσε που κρατούσες και σημειώσεις του παραληρήματος! οι διάλογοι είναι για θεατρικό έργο)
να 'σαι καλά, πάντα υγιής!
:)
Χεχ, Βέβαια κρατούσα σημειώσεις.. Καταλάβαινα πως αυτά που έλεγα ήταν γαμάτα (γιατί οι άλλοι πέθαιναν στο γέλιο) και ήμουν και σίγουρη πως δε θα τα θυμάμαι...
Κρίμα που δεν κράτησα περισσότερες..
Ευχαριστώ σας :)
Επίσης! :)
» Δημοσίευση σχολίου