<$BlogItemTitle$>
<$BlogItemBody$>
Καλό μήνα Νο 13
.
.
.
Γεμίσαμε με καλούς μήνες τελευταία. Δεν μου αρέσει αυτό. Όλο θέλω περισσότερα να πω, αλλά δε μου βγαίνει.Δυστυχώς.
Επίσης αν έγραφα την Δευτέρα, θα είχε πολλούς επιθετικούς (με την κυριολεκτική και την μεταφορική έννοια) αυτό το κείμενο.
Αν έγραφα χθες θα είχε πάλι αρκετούς...
Σήμερα η κατάσταση παλεύεται κάπως..
Τέλοσπάντων
-
Ο Σεπτέμβρης ήταν μήνας διακοπών (προφανώς) ακόμα και πριν πάμε διακοπές το μυαλό ήταν αλλού.
Με μια βαλίτσα πράγματα, μια καινούρια φωτογραφική μηχανή και με τα αχνιστά τα επιδόματα των διακοπών μέσα στα πορτοφόλια μας ξεκινήσαμε για ένα δεκαεξάωρο ταξίδι.
Περάσαμε φανταστικά παρόλο που δεν κοιμηθήκαμε πολύ, που δεν καθίσαμε καθόλου στην ησυχία μας.
Παίξαμε κρυφτό στην Ροτόντα, παίξαμε μουσική στο στούντιο του Τάσου, παίξαμε με την μικρή ι ι ιιια, τραγουδήσαμε, πήγαμε για ψώνια, γελάσαμε με το ούζο-βυσσινάδα (κάτι που μισεί θανάσιμα ο Φαρχάν) και φάγαμε πολύ.
Η "κουνιάδα μου" που αισίως μετράει ενάμιση χρόνια ζωής, έκλεψε την παράσταση. Απο΄δω και πέρα το όνομά μου αλλάζει σε "Λάλω" γιατί έτσι μεταφράζεται μάλλον το Γεωργία στη μωρουδίστικη γλώσσα.Η μικρή δεν αρνείται σε καμία περίπτωση τα γυναικεία γονίδιά της, και γκρινιάζει, απαιτεί, έχει και άποψη. Μέχρι και μούσια έβαλε να ξυρίσουν!
Η εμπειρία στο Orange Studio ήταν.. εχμ... τραγική για τον Τάσο, βασανιστική και επίπονη για αυτούς που μας άκουγαν, εκτονωτική και ξεχωριστή για εμάς. Πολλά ταλέντα μαζεμένα. Το πιάνο και το μικρόφωνο έγιναν προέκταση των χεριών του Μήτσου (ή Μάγιο) και του Φάνη αντίστοιχα εκείνο το βράδυ.
Το φαγητό πολύ. Πήγαμε σε ινδικό, σε μπυραρία, σε ένα εστιατόριο που δε θυμάμαι το όνομά του και που είχε γεύσεις από όλη την Ελλάδα, σε ένα άλλο όπου έψηνες μόνος σου το φιλέτο σου στην πέτρα...Πήγαμε παντού.
Μετά από ποοολύ καιρό μέθυσα. Πήρα την εκδίκηση της τελευταίας γουλιάς και έγινα σκνίπα. Ίσως και να είπα στα μάτια μου πως είμαι ο μπάτμαν. Δεν είμαι και απόλυτα σίγουρη.
Το σημαντικό είναι πως περάσαμε καλά, πως ξεκουραστήκαμε με ένα περίεργο τρόπο, πως ξεφύγαμε απο την ρουτίνα, πως.. πως..
Η επιστροφή στην δουλειά ήταν δύσκολη. Συνέπεσε μαζί με μια επίσκεψη της ΣΔΟΕ, και συνεχίστηκε με νεύρα, φωνές και απελπισίες.
Οι σκέψεις για αυτό το θέμα είναι πολλές και οι αποφάσεις δύσκολες.
Είδωμεν.
Για τον Οκτώβριο δεν υπάρχουν συγκεκριμένα σχέδια πέρα από τα εισιτήρια για την συναυλία του Αγγελάκα το Σάββατο που μας έρχεται και που μου τα έκαναν τα μάτια μου χθες το βράδυ έκπληξη.
Τούτα.
Καλό και ήρεμο χειμώνα να έχουμε! (φοράω καλσόν επιτέλους και χαίρομαι!)
.
.
Γεμίσαμε με καλούς μήνες τελευταία. Δεν μου αρέσει αυτό. Όλο θέλω περισσότερα να πω, αλλά δε μου βγαίνει.Δυστυχώς. Επίσης αν έγραφα την Δευτέρα, θα είχε πολλούς επιθετικούς (με την κυριολεκτική και την μεταφορική έννοια) αυτό το κείμενο.
Αν έγραφα χθες θα είχε πάλι αρκετούς...
Σήμερα η κατάσταση παλεύεται κάπως..
Τέλοσπάντων
-
Ο Σεπτέμβρης ήταν μήνας διακοπών (προφανώς) ακόμα και πριν πάμε διακοπές το μυαλό ήταν αλλού.
Με μια βαλίτσα πράγματα, μια καινούρια φωτογραφική μηχανή και με τα αχνιστά τα επιδόματα των διακοπών μέσα στα πορτοφόλια μας ξεκινήσαμε για ένα δεκαεξάωρο ταξίδι.
Περάσαμε φανταστικά παρόλο που δεν κοιμηθήκαμε πολύ, που δεν καθίσαμε καθόλου στην ησυχία μας.
Παίξαμε κρυφτό στην Ροτόντα, παίξαμε μουσική στο στούντιο του Τάσου, παίξαμε με την μικρή ι ι ιιια, τραγουδήσαμε, πήγαμε για ψώνια, γελάσαμε με το ούζο-βυσσινάδα (κάτι που μισεί θανάσιμα ο Φαρχάν) και φάγαμε πολύ.
Η "κουνιάδα μου" που αισίως μετράει ενάμιση χρόνια ζωής, έκλεψε την παράσταση. Απο΄δω και πέρα το όνομά μου αλλάζει σε "Λάλω" γιατί έτσι μεταφράζεται μάλλον το Γεωργία στη μωρουδίστικη γλώσσα.Η μικρή δεν αρνείται σε καμία περίπτωση τα γυναικεία γονίδιά της, και γκρινιάζει, απαιτεί, έχει και άποψη. Μέχρι και μούσια έβαλε να ξυρίσουν!
Η εμπειρία στο Orange Studio ήταν.. εχμ... τραγική για τον Τάσο, βασανιστική και επίπονη για αυτούς που μας άκουγαν, εκτονωτική και ξεχωριστή για εμάς. Πολλά ταλέντα μαζεμένα. Το πιάνο και το μικρόφωνο έγιναν προέκταση των χεριών του Μήτσου (ή Μάγιο) και του Φάνη αντίστοιχα εκείνο το βράδυ.
Το φαγητό πολύ. Πήγαμε σε ινδικό, σε μπυραρία, σε ένα εστιατόριο που δε θυμάμαι το όνομά του και που είχε γεύσεις από όλη την Ελλάδα, σε ένα άλλο όπου έψηνες μόνος σου το φιλέτο σου στην πέτρα...Πήγαμε παντού.
Μετά από ποοολύ καιρό μέθυσα. Πήρα την εκδίκηση της τελευταίας γουλιάς και έγινα σκνίπα. Ίσως και να είπα στα μάτια μου πως είμαι ο μπάτμαν. Δεν είμαι και απόλυτα σίγουρη.
Το σημαντικό είναι πως περάσαμε καλά, πως ξεκουραστήκαμε με ένα περίεργο τρόπο, πως ξεφύγαμε απο την ρουτίνα, πως.. πως..
Η επιστροφή στην δουλειά ήταν δύσκολη. Συνέπεσε μαζί με μια επίσκεψη της ΣΔΟΕ, και συνεχίστηκε με νεύρα, φωνές και απελπισίες.
Οι σκέψεις για αυτό το θέμα είναι πολλές και οι αποφάσεις δύσκολες.
Είδωμεν.
Για τον Οκτώβριο δεν υπάρχουν συγκεκριμένα σχέδια πέρα από τα εισιτήρια για την συναυλία του Αγγελάκα το Σάββατο που μας έρχεται και που μου τα έκαναν τα μάτια μου χθες το βράδυ έκπληξη.
Τούτα.
Καλό και ήρεμο χειμώνα να έχουμε! (φοράω καλσόν επιτέλους και χαίρομαι!)
Ετικέτες Καλό Μήνα
Όταν δημοσιεύθηκε αυτό το ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ
ήταν
Τρίτη 2 Οκτωβρίου 2007 στις 12:23 μ.μ..
Μπορείς και ΕΣΥ να μας πεις τη
γνώμη σου, αλλά αυτό δε σημαίνει πως αυτά που θα πεις θα τα λάβουμε και σοβαρά υπόψιν μας.
Ελπίζω να γέμισες τις μπαταρίες για τον (μάλλον δύσκολο) χειμώνα.
Χαίρομαι που πέρασες καλά στην %#^## πόλη μας :-)
(δεν βρεθήκαμε, κρίμα)
Οι μπαταρίες γέμισαν και η πόλη σας δεν είναι %#^## αλλά είναι γαμάτη!
Το είχα μες στο μυαλό μου να έρθουμε απο εκεί που δουλεύεις, αλλά με τις οικογένειες και τους φίλους δεν προλάβαμε.. την επόμενη φορά!
» Δημοσίευση σχολίου