<$BlogItemTitle$>
<$BlogItemBody$>
Καλό Μήνα Νο 11
Ήρθε και ο Αύγουστος, άντε να φεύγει σιγά σιγά το καλοκαίρι.
Δε λέω, μια χαρά ήταν ο Ιούλιος, αλλά αυτή την αποδιοργάνωση, την σαπίλα και την βαρεμάρα του καλοκαιριού δεν την μπορώ.
Δεν θα πάμε διακοπές το καλοκαίρι και αυτό το -όλοι μαζί πάμε διακοπές και λιώνουμε γιεα γιεα- μου κάνει τα νεύρα μανταλάκια.
Ο Ιούλιος ήταν κατά βάθος και πέρα άπω τις γκρίνιες μια χαρά μήνας.
Με εξαίρεση φυσικά τα οικονομικά, που τα κάναμε μπάχαλο.
Αρχές Ιουλίου πήγαμε Φραγκοκάστελλο και μείναμε εκεί για ένα σαββατοκύριακο ή για μια μέρα και κάτι αν σκεφτεί κανείς το ότι φτάσαμε τέσσερις το μεσημέρι του Σαββάτου και φύγαμε εφτά του απογεύματος της Κυριακής.
Μείναμε -τσάμπα- σε ένα από τα διαμερίσματα της πάλαι ποτέ κολλητής μου. Φάγαμε του σκασμού -τσάμπα-, πήγαμε για μπάνια, μετρήσαμε τα αστέρια, ήπιαμε ποτά στο καλτ μπαράκι της περιοχής με τον ακόμα πιο καλτ dj, που συνδύαζε μοναδικά πολωνέζικο rnb με μέριλιν μάνσον και στο καπάκι εβανένσενς.
Τα τοπία φανταστικά όπως πάντα, ο ουρανός ξάστερος σε σημείο να βλέπουμε καθαρότατα τα νεφελώματα γύρω απο τα αστέρια.
Ο αέρας δυνατός και σε συνδυασμό με τα ποτάκια μας, μπορούσαμε άνετα να ανοίξουμε τα χέρια μας και να πετάξουμε.
Η ατμόσφαιρα μεταξύ εμού και της "κολλητής" περίεργη αλλά αυτό σίγουρα δεν θα μπορούσε να μου χαλάσει την διάθεση.
Το περασμένο σαββατοκύριακο το περάσαμε σε μια βίλα στα Ντουλιανά, με την πισίνα μας τους κλιματισμούς μας και την χλιδή μας -τσάμπα φυσικά-
Το χωριό Δουλιανά, είναι το χωριό του πατέρα μου, εκεί όπου περνούσα παιδούλα όλα μου τα καλοκαίρια.
Παραδοσιακό χωριό με 30 μόνιμους κατοίκους, και με μια ταβέρνα που είναι ικανή να φέρει γαστρονομικούς οργασμούς σε κάθε ουρανίσκο.
Περάσαμε τέλεια με εξαίρεση φυσικά το ότι οι δικοί μου ήρθαν από τις 9 το πρωί της Κυριακής και μας ξύπνησαν.
Ηθικό δίδαγμα: Το τσάμπα θέλει και τις υποχωρήσεις-θυσίες του.
κατά τ'άλλα τα Χανιά βουλιάζουν από κόσμο, αλλά αυτό θα το διαβάσετε στα επόμενα ποστς.
Περνάμε την ώρα δουλεύοντας, σαπίζοντας, και πίνοντας (αρκετά) μοχίτος στην Συναγωγή, στο παλιό λιμάνι.
Αυτές τις ημέρες στην δουλειά δεν έχω ρεύμα, και έχω αρχίσει το διάβασμα.
Το "Δυο Θεοί" του Λένου Χριστίδη το βρήκα εξαιρετικότατο. Εξέφραζε μια δικιά μου σκέψη που είχα από μικρή. Να το διαβάσετε.
Να διαβάσετε και το "Ακόμα και οι καουμπόισες μελαγχολούν" του Τομ Ρόμπινς.
Η μουσική μου χάθηκε οριστικά και αμετάκλητα εν τέλει.
Ακόμη αυτόν το μήνα τον πέρασα κουτσαίνοντας μια που χτύπησα το ήδη σπασμένο μου πόδι.
Δεν έχω έμπνευση.
Θέλω να γράψω, έχω στο μυαλό μου ιδέες αλλά δεν μπορώ να τις εκφράσω.
Θέλβ να αδειάσω το κεφάλι μου αλλά δεν ξέρω πως να το κάνω αυτό.
Αν μπορείτε να στείλετε λέξεις, εικόνες, κάτι το οποίο να μπορεί να φέρει έμπνευση, θα με κάνετε ιδιαίτερα χαρούμενη.
Επίσης περιμένω κανένα σχόλιο επιτέλους.
Άντε, να δούμε ποιος άλλος είναι εδώ -εκτός από τον ίνδικτο-.
Τούτα.
Άντε καλά ξέτελα να έχουμε με αυτό το καλοκαίρι...
(Εδώ γύρω θα είμαι ακόμα και όταν δεν θα μιλάω)
Ετικέτες Καλό Μήνα
Όταν δημοσιεύθηκε αυτό το ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ
ήταν
Παρασκευή 3 Αυγούστου 2007 στις 4:43 μ.μ..
Μπορείς και ΕΣΥ να μας πεις τη
γνώμη σου, αλλά αυτό δε σημαίνει πως αυτά που θα πεις θα τα λάβουμε και σοβαρά υπόψιν μας.
Ο καιρός που ζούμε,εχει πολλά σκαμπανεβάσματα στη διαδρομή,αλλα ειναι στο χέρι μας να τα καταφέρουμε.Κρήτη(ηράκλειο)σου' ρχομαι,καλο καλοκαίρι σε όλους,Ζαχαρίας
Είσαι στα Χανιά , στο λατρεμένο προορισμό , σταμάτα τη γκρίνια, πέρνα όσο καλύτερα μπορείς !!!
Ζαχαρία πολύ σωστό αυτό που λες. Το λέω και εγώ, αλλά ώρες ώρες δεν ξέρω αν το πιστεύω κιόλας.
Ηράκλειο?!Αγαπημένη πόλη. Καλό καλοκαίρι.
Χαρά Λατρεμένος προορισμός για διακοπές.
Είναι δύσκολο να θες να κάνεις διακοπές στις πόλη σου όμως και να μην έχεις χρόνο λόγο δουλειάς.
Ξέρεις οτι μια διαδρομή λεωφορείου σε χωρίζει μόνο απο φανταστικές παραλίες και υπέροχα τοπία και έχεις ένα σωρό λόγους για να μην φτάνεις στην στάση του Κτελ.
Σα να δουλεύεις παγωτατζής στην Χαβάι ένα πράγμα...
Δεν γκρινιάζω!
Καλωσήρθατε και οι δύο.
Georgia,εχεις δίκιο οπως λες και στη Χαρά,εγω μεγάλωσα Αθήνα,παρθενώνα 1φορά πήγα,Σαντορίνη έκατσα 4χρόνια ηφαίστειο δεν πήγα ποτέ,Δελφούς στο μουσείο 2φορές και πάω απο νήπιο.Οτι εχουμε δεδομένο... οι άνδρες τις γυναίκες το παραμελούμε τελικά.Ελπίζω
το Ηράκλειο να το μάθω καλά.Με εκτίμηση στην παρέα Ζαχαρίας
Χεχ, το συμπέρασμα ξέρεις ποιο είναι κατά τη γνώμη μου?
Αυτή η γαμημένη ρουτίνα της καθημερινότητας να μην υπήρχε και όλοι θα ήμασταν ελεύθεροι να εκτιμήσουμε πολύ περισσότερο τα πράγματα που βρίσκονται κοντά μας.
Τότε δε θα είχε κανείς μας ανάγκη να τα αναζητά μίλια μακριά του!
Ειμαι Ηρακλειο και δεν εχω καταφερει να βρω παρεα να παω στη ΣΥναγωγη για ενα ποτο...σε καταλαβαινω απολυτα,γεωργια!
Έχει και το Ηράκλειο Συναγωγή?!
Μιλούσα για την Συναγωγή στο παλιό λιμάνι στα Χανιά...
Μετά το σαββατοκύριακο θα ήμουν αχάριστη αν έλεγα και εγώ το ίδιο!
Όλο ποτά και παρέες ήταν αυτές οι δύο μέρες! Τόσο ώστε να κοιμηθώ ελάχιστα και σήμερα να κουτουλάω τοίχους απο την νύστα!!
» Δημοσίευση σχολίου