<$BlogItemTitle$>
<$BlogItemBody$>
Παιδικό όνειρο.
.
.
.
.
Σήμερα ξύπνησα χαρούμενη.
Ήταν διαφορετική η μέρα σήμερα.
Έβαλα τα κόκκινά μου έφτιαξα τα μαλλιά μου και ξεκίνησα για να σε συναντήσω. Ανυπομονούσα. Σου είχα πει πως σήμερα θα σου αποκάλυπτα το μεγάλο μου μυστικό..
Το ίδιο μου είχες πει και εσύ..
Μουσική στα αυτιά και στην ψυχή. Το ραντεβού στο γνώριμο μέρος.
Απέναντι απο τον φάρο.
Έφτασα εκεί σχεδόν πετώντας.Συναντήθηκαν τα κόκκινα μας! (κι άλλη διαβολική σύμπτωση)
Φιλί.
Πιαστήκαμε χέρι χέρι και αρχίσαμε να περπατάμε.
Περπατούσαμε, περπατούσαμε... για πολύ ώρα..
Μετά απο πολλούς δισταγμούς και πολλές λοξές ματιές η απόφαση πάρθηκε.
"Ήρθε η ώρα" σου είπα.
"Ήρθε η ώρα να σου αποκαλύψω κάτι.. αλλά μην.. μην τρομάξεις.."
Άφησα το χέρι σου.
Άρχισα να επιταχύνω το βάδισμά μου. Όλο και πιο πολύ. Όλο και περισσότερο. Χωρίς να κοιτάζω πίσω...
"Κοίτα τώρα" φώναξα μέσα από τα τρανταχτά μου γέλια!
Τα πόδια μου ήταν ήδη μερικά εκατοστά πάνω από το έδαφος!
Πετάω!
"Μπορώ και πετάω!"
"Το κάνω συχνά αυτό. Είναι πολύ εύκολο!
Όλοι μπορούν να πετάξουν! Γιατί δεν το έχουν καταλάβει ακόμα?"
Ένιωσα ένα άγγιγμα στον ώμο μου. Κοίταξα στο πλάι. Εσύ. Εσύ?
"Μα..πως?!"
"Δεν είσαι η μόνη που πετάς" είπες ουρλιάζοντας από χαρά
"Ούτε εγώ είμαι ο μόνος.."
Δεν πρέπει να μας δει κανείς. Ο ουρανός, τα σύννεφα είναι δικά μας. Ολόδικά μας.
Πιαστήκαμε ξανά χέρι χέρι.
Πετάξαμε μέχρι το πιο μεγάλο και χνουδωτό σύννεφο.
Καθίσαμε.
Μείναμε εκεί μέχρι αργά. Μετρούσαμε αστέρια στον πιο καθαρό ουρανό.
Πεφταστέρια.
Κάναμε ευχές. Σιωπηλά.
Σταματήσαμε να μιλάμε. Δεν είχαμε τίποτα να πούμε. Όπως δεν έχει κανείς τίποτα να πει όταν νιώθει γεμάτος. Γεμάτος από χαρά, από ευτυχία από έρωτα.
Όπως νιώθει κανείς όταν νιώθει ότι βρήκε αυτό που έψαχνε μια ολόκληρη ζωή για να νιώσει.
Μουσική.
Αστέρια που πέφτουν, σύννεφα που κουνιούνται νωχελικά, φτερουγίσματα πουλιών, καρδιοχτύπια.
Λάμψεις.
Επάνω μας, γύρω μας.
Λάμψεις.
Εντός μας.
Βασισμένο σε δύο ίδια ιπτάμενα παιδικά όνειρα.
Τα όνειρα σου είναι αυτά που πρέπει πάντα να εμπιστεύεσαι.
Ετικέτες Prose
Όταν δημοσιεύθηκε αυτό το ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ
ήταν
Δευτέρα 23 Ιουλίου 2007 στις 2:23 μ.μ..
Μπορείς και ΕΣΥ να μας πεις τη
γνώμη σου, αλλά αυτό δε σημαίνει πως αυτά που θα πεις θα τα λάβουμε και σοβαρά υπόψιν μας.
» Δημοσίευση σχολίου