<$BlogItemTitle$>
<$BlogItemBody$>
Είναι ωραία στον παράδεισο
.
.
.
.
Το Σάββατο είχε συναυλία το πρόγραμμα, και τι συναυλία....Αγγελάκας και επισκέπτες..
Είχαμε πάει και στην Θεσσαλονίκη και τον είχαμε δει.
Αυτή τη φορά το σκηνικό ήταν πιο...Χριστουγεννιάτικο, εντυπωσιακό!
Φωτάκια παντού. Πάνω στα ντραμς, στις κιθάρες, στις καρέκλες, μόνο τον αγγελάκα που δεν στόλισαν. Εμένα μου άρεσε.
Δεκατρείς και ο κούκος ήταν όλοι και όλοι. Πολύς κόσμος. Λίγοι ακόμα να ήταν και θα ξεπερνούσαν όλους εμάς που είχαμε μαζευτεί.
Φαίνεται πως ο Αγγελάκας πέφτει πολύ "Βαρύς" στα Χανιώτικα αυτιά.Η πρώτη συναυλία που πήγα στην Ανατολική Τάφρο, και δεν περίμενα ούτε μισό λεπτό για να μπω μέσα.. Κρίμα.. τα Χανιά είχαν ιστορία σε τέτοιου είδους μουσικές.
Όπως σε κάθε συναυλία που σέβεται τον εαυτό της φυσικά, υπήρχε και ο άσχετος κόσμος. Κάτι μουστακαλήδες παππούδες, κάτι μανάδες, κάτι πιτσιρίκια..
Αλλά έτσι πρέπει. Ακούει το καμάρι σου Χατζηγιάννη και Ρουβά στον σπίτι? Το πας σε δυο τρεις τέτοιες συναυλίες και το στρώνεις.
Πολλοί λοιπόν οι επισκέπτες. Πολύ μεγάλο και το σόου. Ο καθένας έκανε ότι του κατέβαινε. Το δικό του προσωπικό σόου. Ζαλιζόσουν. Δεν ήξερες ποιον να πρωτοκοιτάξεις.
Ίσως τελικά και αυτό να είναι το νόημα μιας συναυλίας.
Δίνεις για παράδειγμα 20 ευρώ για να δεις τον Μάλαμα (ή τον οποιονδήποτε) να τραγουδάει ζωντανά με την κιθάρα του.
Μα αυτό μπορείς να το ακούσεις ακριβώς το ίδιο και στο cd του, να το δεις και στην μαγνητοσκοπημένη συναυλία, να το δεις και στο βίντεο κλιπ του.
Εντάξει, το συναίσθημα της συναυλίας είναι τελείως διαφορετικό, θα μου πείτε. Συμφωνώ.
Πόσες όμως φορές μπορείς να δώσεις είκοσι ευρώ για να δεις έναν τύπο με την κιθάρα?
Δύο? τρεις? Όχι περισσότερες....
Εδώ μιλάμε για σόου. Μιλάμε για μουσικάρες. Οι μουσικές που είχαμε δει στην συναυλία του Αγγελάκα πριν ένα χρόνο, ελάχιστη σχέση είχαν με τις μουσικές που ακούσαμε το Σάββατο.
Ακόμα και αν δεις αυτή τη συναυλία σε dvd σίγουρα θα έχεις χάσει πολλά δρώμενα.
-
Ο Σαδίκης, μπορεί να μην τραγούδησε δικά του κομμάτια αυτή τη φορά, αλλά τα έδωσε όλα.
Χόρευε, τραγουδούσε, χοροπηδούσε...
Το ίδιο και ο Αγγελάκας.
Τον είδαμε να χορεύει ...κρητικά, ποντιακά, νησιώτικα, νομίζω πως έριξε και μια...γυροβολιά ζεϊμπέκικου!Με τον τρόπο του φυσικά.
Ακόμα και όταν δεν ακουγόταν η μουσική, κουνιόταν και χόρευε! Φυσικά με τον τρόπο του...
Οι θεοί της βραδιάς ήταν οι των πνευστών. Φορούσαν κελεμπίες,έκαναν "σκετσάκια" μεταξύ τους, και αν τους παρατηρούσες δεν ήταν δυνατό να μην πεθάνεις στο γέλιο. Η αδυναμία μου είναι ο "γεματούλης" εκ αριστερών. Αν αυτοί που είναι πάνω στην σκηνή μοιάζουν πρωτίστως να το διασκεδάζουν οι ίδιοι, τότε σου είναι πιο εύκολο να μπεις στο κλίμα....
Τα παιδιά στα έγχορδα μπορεί να ήταν πιο "σοβαρά" αλλά έπαιξαν απίστευτες μουσικές! Η μοναδική παρατήρηση ήταν πως αυτή τη φορά έλειπε ο Βελιώτης...
Όπως ανέφερα και πιο πάνω, οι περισσότερες μελωδίες των τραγουδιών ήταν "πειραγμένες"¨. Πράγμα πολύ ευχάριστο.Έπαιξαν δύο τραγούδια απο τρύπες, προφανώς διασκευασμένα. Το "Ακούω την αγάπη" και την "Γιορτή". Η νέα εκτέλεση της γιορτής ήταν α-πι-στευ-τη!
Ακούσαμε και το "Όταν χαράζει" από τον "Βραχνό προφήτη" του Θανάση Παπακωνσταντίνου, αλλα δυστυχώς πιστεύω πως αυτό ήταν το μόνο τραγούδι που πραγματικά το εκτέλεσαν. Δεν μου άρεσε καθόλου.
Ακόμη δεν ακούσαμε καθόλου καινούρια τραγούδια, παρόλο που το περιμέναμε..
Όπως υπάρχει το γνωστό τοις πάσι σύνθημα "Βασίλη ζούμε για να σ'ακούμε" έτσι και στον Αγγελάκα, μετά την διάλυση των Τρυπών, πάντα θα υπάρχουν κάποιοι που θα φωνάζουν "Είναι ωραία στον παράδεισο", και πάντα ο Αγγελάκας θα τους γράφει στα ενδότερα των υποδημάτων του.
Στην Θεσσαλονίκη ήταν πάρα πολλοί. Στα Χανιά ήταν ένας.
Το γελοίο της υπόθεσης είναι πως ενώ ακούς τόσα τραγούδια, με το να σε πρήζουν τόσο με το
"είναι ωραία στον παράδεισο", αυτό είναι το τραγούδι που σου κολλάει και το τραγουδάς μετά την συναυλία, παρόλο που δεν το έχεις ακούσει!
Αυτά. Γενικά ήταν μια υπέροχη βραδιά και σίγουρα άξιζε τα είκοσι ευρώ της. Μακάρι να μπορούσαμε να βλέπαμε συχνά τέτοιες συναυλίες εδώ στα Χανιά.
Αν τύχει και περάσει όλο αυτό το τσούρμο απο τα λημέρια σας (όποια και αν είναι αυτά), να πάτε. Θα περάσετε εύμορφα. Εγγυώμαι.
.
.
.
Το Σάββατο είχε συναυλία το πρόγραμμα, και τι συναυλία....Αγγελάκας και επισκέπτες..
Είχαμε πάει και στην Θεσσαλονίκη και τον είχαμε δει.
Αυτή τη φορά το σκηνικό ήταν πιο...Χριστουγεννιάτικο, εντυπωσιακό!
Φωτάκια παντού. Πάνω στα ντραμς, στις κιθάρες, στις καρέκλες, μόνο τον αγγελάκα που δεν στόλισαν. Εμένα μου άρεσε.
Δεκατρείς και ο κούκος ήταν όλοι και όλοι. Πολύς κόσμος. Λίγοι ακόμα να ήταν και θα ξεπερνούσαν όλους εμάς που είχαμε μαζευτεί.
Φαίνεται πως ο Αγγελάκας πέφτει πολύ "Βαρύς" στα Χανιώτικα αυτιά.Η πρώτη συναυλία που πήγα στην Ανατολική Τάφρο, και δεν περίμενα ούτε μισό λεπτό για να μπω μέσα.. Κρίμα.. τα Χανιά είχαν ιστορία σε τέτοιου είδους μουσικές.
Όπως σε κάθε συναυλία που σέβεται τον εαυτό της φυσικά, υπήρχε και ο άσχετος κόσμος. Κάτι μουστακαλήδες παππούδες, κάτι μανάδες, κάτι πιτσιρίκια..
Αλλά έτσι πρέπει. Ακούει το καμάρι σου Χατζηγιάννη και Ρουβά στον σπίτι? Το πας σε δυο τρεις τέτοιες συναυλίες και το στρώνεις.
Πολλοί λοιπόν οι επισκέπτες. Πολύ μεγάλο και το σόου. Ο καθένας έκανε ότι του κατέβαινε. Το δικό του προσωπικό σόου. Ζαλιζόσουν. Δεν ήξερες ποιον να πρωτοκοιτάξεις.
Ίσως τελικά και αυτό να είναι το νόημα μιας συναυλίας.
Δίνεις για παράδειγμα 20 ευρώ για να δεις τον Μάλαμα (ή τον οποιονδήποτε) να τραγουδάει ζωντανά με την κιθάρα του.
Μα αυτό μπορείς να το ακούσεις ακριβώς το ίδιο και στο cd του, να το δεις και στην μαγνητοσκοπημένη συναυλία, να το δεις και στο βίντεο κλιπ του.
Εντάξει, το συναίσθημα της συναυλίας είναι τελείως διαφορετικό, θα μου πείτε. Συμφωνώ.
Πόσες όμως φορές μπορείς να δώσεις είκοσι ευρώ για να δεις έναν τύπο με την κιθάρα?
Δύο? τρεις? Όχι περισσότερες....
Εδώ μιλάμε για σόου. Μιλάμε για μουσικάρες. Οι μουσικές που είχαμε δει στην συναυλία του Αγγελάκα πριν ένα χρόνο, ελάχιστη σχέση είχαν με τις μουσικές που ακούσαμε το Σάββατο.
Ακόμα και αν δεις αυτή τη συναυλία σε dvd σίγουρα θα έχεις χάσει πολλά δρώμενα.
-
Ο Σαδίκης, μπορεί να μην τραγούδησε δικά του κομμάτια αυτή τη φορά, αλλά τα έδωσε όλα.
Χόρευε, τραγουδούσε, χοροπηδούσε...
Το ίδιο και ο Αγγελάκας.
Τον είδαμε να χορεύει ...κρητικά, ποντιακά, νησιώτικα, νομίζω πως έριξε και μια...γυροβολιά ζεϊμπέκικου!Με τον τρόπο του φυσικά.
Ακόμα και όταν δεν ακουγόταν η μουσική, κουνιόταν και χόρευε! Φυσικά με τον τρόπο του...
Οι θεοί της βραδιάς ήταν οι των πνευστών. Φορούσαν κελεμπίες,έκαναν "σκετσάκια" μεταξύ τους, και αν τους παρατηρούσες δεν ήταν δυνατό να μην πεθάνεις στο γέλιο. Η αδυναμία μου είναι ο "γεματούλης" εκ αριστερών. Αν αυτοί που είναι πάνω στην σκηνή μοιάζουν πρωτίστως να το διασκεδάζουν οι ίδιοι, τότε σου είναι πιο εύκολο να μπεις στο κλίμα....
Τα παιδιά στα έγχορδα μπορεί να ήταν πιο "σοβαρά" αλλά έπαιξαν απίστευτες μουσικές! Η μοναδική παρατήρηση ήταν πως αυτή τη φορά έλειπε ο Βελιώτης...
Όπως ανέφερα και πιο πάνω, οι περισσότερες μελωδίες των τραγουδιών ήταν "πειραγμένες"¨. Πράγμα πολύ ευχάριστο.Έπαιξαν δύο τραγούδια απο τρύπες, προφανώς διασκευασμένα. Το "Ακούω την αγάπη" και την "Γιορτή". Η νέα εκτέλεση της γιορτής ήταν α-πι-στευ-τη!
Ακούσαμε και το "Όταν χαράζει" από τον "Βραχνό προφήτη" του Θανάση Παπακωνσταντίνου, αλλα δυστυχώς πιστεύω πως αυτό ήταν το μόνο τραγούδι που πραγματικά το εκτέλεσαν. Δεν μου άρεσε καθόλου.
Ακόμη δεν ακούσαμε καθόλου καινούρια τραγούδια, παρόλο που το περιμέναμε..
Όπως υπάρχει το γνωστό τοις πάσι σύνθημα "Βασίλη ζούμε για να σ'ακούμε" έτσι και στον Αγγελάκα, μετά την διάλυση των Τρυπών, πάντα θα υπάρχουν κάποιοι που θα φωνάζουν "Είναι ωραία στον παράδεισο", και πάντα ο Αγγελάκας θα τους γράφει στα ενδότερα των υποδημάτων του.
Στην Θεσσαλονίκη ήταν πάρα πολλοί. Στα Χανιά ήταν ένας.
Το γελοίο της υπόθεσης είναι πως ενώ ακούς τόσα τραγούδια, με το να σε πρήζουν τόσο με το
"είναι ωραία στον παράδεισο", αυτό είναι το τραγούδι που σου κολλάει και το τραγουδάς μετά την συναυλία, παρόλο που δεν το έχεις ακούσει!
Αυτά. Γενικά ήταν μια υπέροχη βραδιά και σίγουρα άξιζε τα είκοσι ευρώ της. Μακάρι να μπορούσαμε να βλέπαμε συχνά τέτοιες συναυλίες εδώ στα Χανιά.
Αν τύχει και περάσει όλο αυτό το τσούρμο απο τα λημέρια σας (όποια και αν είναι αυτά), να πάτε. Θα περάσετε εύμορφα. Εγγυώμαι.
Το σημερινό δώρο: Καλά που έγινα σπουδαίος και τρανός
κάντε κλικ πάνω στον τίτλο για να το κατεβάσετε.
κάντε κλικ πάνω στον τίτλο για να το κατεβάσετε.
"Καλά που έγινα σπουδαίος και τρανός
Κι ήταν ο κύριος κι αυτός καλός μαζί μου
Και δεν κατάντησα πρόσφυγας ναυαγός
Να παίζω στα χαμένα κάθε μέρα τη ζωή μου
Καλά που βγήκα φρόνιμος, υπάκουος, σκυφτός
Κι έχω οικογένεια θρησκεία και πατρίδα
Και δεν κατάντησα ρεμάλι νηστικός
Να κλαίω σαν ποντικάκι απελπισμένο στην παγίδα"
Να κλαίω σαν ποντικάκι απελπισμένο στην παγίδα"
Οι φωτογραφίες είναι του Sino.
Ετικέτες Μουσική
Όταν δημοσιεύθηκε αυτό το ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ
ήταν
Τρίτη 9 Οκτωβρίου 2007 στις 3:15 μ.μ..
Μπορείς και ΕΣΥ να μας πεις τη
γνώμη σου, αλλά αυτό δε σημαίνει πως αυτά που θα πεις θα τα λάβουμε και σοβαρά υπόψιν μας.
Χμμμμ.... "13 κι ο κούκος" απ' την μία και Αγγελάκας απ' την άλλη... Φταίω εγώ που μου έρχεται στο μυαλό το "Πάρτυ στο 13ο πάτωμα"? Ήσουν μωρό τότε, ελπίζω να το έχεις ακούσει, ήμουν teenager τότε και ήταν ίσως το πρώτο μου άκουσμα από Τρύπες. Ήταν όμως σίγουρα ο πρώτος δίσκος τους που αγόρασα(δεν είχαμε CD τότε καρντιά μου).
Κρίμα που στα Χανιά δεν κατάλαβαν, δεν το λέω σαν θαυμαστής του.
Καλώς ήρθες και πάλι.
Μια χαρά κατάλαβαν στα Χανιά (όσοι ήθελαν να καταλάβουν), και όσο μεϊνστρίμι κι αν είναι ο Αγγελάκας τώρα τελευταία [μια συνεργασία με τη Βανδή του λείπει] ο τυπάκος παραμένει "διαφορετικός", άρα εκτός των μαζών σε ότι αφορά τα Χανιά. Άρα λίγοι και καλοί, και -- καλύτερα έτσι. Θα ήταν αρκετά μεγάλη προσβολή πιστεύω να επαναλαμβανόταν το τι έγινε σε Μάλαμα/Ιωαννίδη, με θείτσες που λιώνανε με τις δύο μπαλάντες-επιτυχίες, κορτσόπουλα που συζητούσανε για τις περιόδους τους όταν δεν καταλαβαίνανε τη μουσική ή τους στίχους, βαρυμαυροπουκαμισάδες και τα λοιπά. Εμείς κι εμείς και να το απολαμβάνουμε. Και να καταλαβαίνουμε ότι είναι να καταλάβουμε, γουατέβερ δε φακ δατ μινς.
Το "Πάρτυ στον 13ο Όροφο" δεν είναι δα και τόσο παλιό -- σύμφωνοι, κι εγώ ήμουν τεσσάρων όταν πρωτοβγήκε, αλλά σε σύγκριση με μουσικές που η συνομοταξία Αγγελάκα ακούει (Σιδηρόπουλος, Άσιμος, κλπ) το '87 μοιάζει πολύ κοντινό, και οι στίχοι και η αισθητική του άλμπουμ είναι σίγουρα πολύ πιο κοντά στη γενιά μας από τις ρεμπετο-ηθικές του Σιδηρόπουλου [χωρίς παρεξήγηση, ο Σιδηρόπουλος για εμένα ΕΙΝΑΙ το ελληνικό ροκ, αν υπήρξε ποτέ τέτοιο πράγμα] ή από την ντανταϊστική τσουκιντούκι τσίλι πιπεριά του Άσιμου.
Σε γενικές γραμμές, ήταν γαμάτος. Με παράπονα, αλλά ποιός νοιάζεται, όταν το συναίσθημα είναι εκεί;
Τι να πει κανεις για τον Αγγελακα...Κραταει το σοου σαν μαιμου, ειναι ο χαμενος που τα παιρνει ολα ταξιδευοντας με ενα δικο του magic bus, γυριζοντας απο πολη σε πολη ψαχνοντας την δικη του κοντινη Αμερικη!! Ενας νταβατζης, που σκοτωνει για κανει κατι δικο του αλλα μετα τον κανει να "ανατελλει" και να του πει "να 'μαι παλι εδω ζωντανος"!! Ειναι ο τυπος που στην γιορτη σου δεν θα ειναι θλιμμενος και το σπιτι σου στο παρτυ που θα κανεις στον 13ο οροφο θα στο κανει να χαρτινο τσιρκο οπου δεν θα πιανουν οι καταρες, δεν θα πιανουν οι ευχες....
Μπορει τα περισσοτερα απο αυτα που εγραψαν να μην βγαζουν νοημα, αλλα οποιος εχει καταλαβει τι ειναι ο Αγγελακας και το εχει δει ξερει γιατι μιλαω. :)
Απλα respect στον Γιανναρο!!
(Πολύ μου αρέσουν αυτή τη φορά τα σχόλιά σας!)
Veron Το δεκατρείς και ο κούκος δεν πήγαινε στο 13ο πάτωμα αλλά ήταν μια έκφρασή μου για να δηλώσω τον αριθμό των μουσικών + του Αγγελάκα. Δεν είμαι πια και τόσο μικρή.. Φυσικά και το είχα ακούσει.. Μπορεί να μην πρόλαβα την εποχή του βινυλίου, αλλά πρόλαβα εκείνη την εποχή που αγοράζαμε κασέτες..
Για το αν κατάλαβαν ή όχι στα Χανιά, με κάλυψε ο Σίνο.
(καλώς σας βρήκα, αν και πλέον μοιάζει πως έχει περάσει ένας αιώνας απο τότε που ήμουν διακοπές..)
Σινο :) Συμφωνάω.Αυτό.
Επίσης να προσθέσω και το εξής.
Στην Θεσσαλονίκη είχαμε μια συζήτηση με ένα παλικάρι, ο οποίος υποστήριζε πως ήταν μεγάλη χαζομάρα που διαλύθηκαν οι Τρύπες, υπό την έννοια ότι ήταν το μόνο αυθεντικό ροκ συγκρότημα.
Διαφωνώ.
Το Ροκ έχει πεθάνει προ πολλού στην Ελλάδα.
Αν ο Αγγελάκας έβγαζε μια προσωπική δουλειά η οποία θα ήταν Τρύπες, χωρίς τις τρύπες θα καταντούσε γραφικός. Θα έκανε κάτι που κάνουν όλοι για να μην χάσουν το ψωμί τους..
Πειραματίστηκε όμως.. Έβγαλε τις Ανάσες των Λύκων (ένα cd που το αγόρασαν όλοι γιατί νόμιζαν πως θα ακούσουν Τρύπες, και που οι περισσότεροι το πέταξαν στα σκουπίδια και κλαίγανε τα λεφτά τους..
Δεν είναι τυχαίο που τις ανάσες τις αγόρασαν περισσότεροι απ'οτι το από 'δω και πάνω (που κατά γενική ομολογία είναι πιο "εύκολο" άκουσμα).
Οργάνωσε ένα σχήμα 13-15 ατόμων και έγραψε ΜΟΥΣΙΚΑΡΕΣ.
Το παρατήρησα και στην συναυλία αυτό.Το πόσο δηλαδή "γεμάτος" ήταν ο ήχος. Ένας πανικός απο όργανα.
Αν έμενε πάλι στα ίδια και στα ίδια θα καταντούσε...πυξ λαξ!
(αυτά, αν θυμηθώ κάτι άλλο θα προσθέσω..)
Manolog Μπορώ να καταλάβω ακριβώς αυτά που λες,αλλά δεν μπορώ να σου απαντήσω γιατί ακούω την αγάπη και δεν ακούω τις σκέψεις μου!
veliotis was right in the middle in the pic....
Σοβαρά? Εμένα δε μου έμοιαζε με τον Βελιώτη..
Έχοντας παρακολουθήσει από κοντά 13(η 14η διακόπηκε λόγω βροχής)συναυλίες των ΤΡΥΠΕΣ καταννοώ γιατί ο κοσμός ακόμη φωνάζει για ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ.Δεν είμαι αναχρονιστικός ούτε κολλημέμος,απλά οι ΤΡΥΠΕΣ για εμάς ήταν κάτι παραπάνω από μπάντα,ήταν η προσωποποίηση των ονείρων,όνειρα που εκείνα τα χρόνια ήταν κυρίως εφιάλτες.
Με ένα ζευγάρι λασπωμένες μπότες κτλ. κτλ...
Καληνύχτα.
Α μα ναι, δεν είπα πως δεν το καταλαβαίνω..
Απλά είπα πως μετά την δέκατη όγδοη φορά που ακούς σε μια συναυλία του Αγγελάκα το "Είναι ωραία στον παράδεισο" αρχίζουν και γυρνάνε τα μάτια σου ανάποδα.
Ναι οι Τρύπες για όσους τους παρακολουθούσαν απο κοντά είναι κάτι παραπάνω απο ένα απλό συγκρότημα, όπως συμβαίνει και με τα περισσότερα συγκροτήματα που θαυμάζει ο καθένας.
Απλά φαίνεται, ο άνθρωπος έχει προχωρήσει. Κάνει εκπληκτικά πράγματα πλέον..
Θέλω να πω πως μου δίνεται η εντύπωση πως κάποιοι πλέον δεν πάνε να ακούσουν τον Αγγελάκα, να απολαύσουν τα καινούρια του τραγούδια, αλλά πάνε για να φωνάξουν ένα "Είναι ωραία στον παράδεισο" και να φύγουν ξενερωμένοι...
Δεν υπάρχει μέλλον χωρίς τον απαραίτητο σεβασμό στο παρελθόν.Ο κυρ
Γιάννης αποφάσισε ένα ωραίο, βροχερό πρωινό θυμάμαι ήταν, να διαλύσει 20 χρόνια ιστορίας.20 χρόνια καθιέρωσης του συγκροτήματος.Χωρίς το συγκρότημα θα ήταν ένα τίποτα.Αυτά κάνει η πολύ τρίβη με Αθήνα.Τους ξέρω καλά κάποτε έστηνα τις συναυλίες τους.Καποτε...
Καληνύχτα.
Συγνώμη, μα το βρίσκω πολύ φυσιολογικό μια μπάντα να σταματάει όταν δεν έχει κάτι άλλο να πει.
Το οτι σταμάτησαν οι Τρύπες ενώ ήταν πάνω στο απόγειό τους δεν είναι κακό.
Δηλαδή έπρεπε να καταντήσουν πυξ λαξ? Με τρεις τέσσερις δίσκους που να λένε τα ίδια και τα ίδια μόνο και μόνο για να βγάλουν περισσότερα χρήματα?
Αν μετά απο 20 χρόνια δεν έχουν κάτι να πουν σταματάνε και γίνονται ιστορία. Δίκαιο μου μοιάζει αυτό.
Μια χαρά βλέπω να σέβεται το παρελθόν. Γι'αυτό άλλωστε και δεν ακούμε το είναι ωραία στο παράδεισο.
Αν παρέμενε κολλημένος με τις Τρύπες και δεν σεβόταν τα τραγούδια του συγκροτήματος θα πηγαίναμε στον Αγγελάκα και θα τρώγαμε φλας μπακ από τότε που ήμασταν 15 χρονών.
Τι πάει να πει τριβή με την Αθήνα?
Κοινή λογική είναι το γιατί διαλύθηκε το συγκρότημα, και όχι "κακή επιρροή από Αθηναίους"!
Εντάξει, στην Ελλαδίτσα είμαστε.. Ο καθένας όλον και κάποιο έχει γνωστό, και όλο και κάποια ντραμς έχει κουβαλίσει!
» Δημοσίευση σχολίου