Τακτοποιώ την δισκογραφία του Άσιμου σήμερα (Ναι, εχω απίστευτη υπομονή τελικά..) Ψάχνοντας πληροφορίες για τους δίσκους και τις κασέτες, έπεσα άλλη μια φορά πάνω σε υπερβολικά πολλές πληροφορίες για τον ίδιο. Έκατσα και τις διάβασα όλες (παλι) Δεν ξέρω, κάτι μου κάνει η προσωπικότητά του. Δεν θαυμάζω. Ποτέ μου δεν θαύμαζα κανέναν. Ίσως όλος ο τρόπος ζωής του, οι απόψεις του, τα γραφτά του, με αγγίζουν... Δε μπορώ να βρώ την κατάλληλη λέξη... Μα είναι όλα τόσο επίκαιρα...
"...Ήταν σαν να πέρασε από δώ ο Έτσι και να μας έδωσε ζωή, και να γινήκαμε όλοι έτσι, και ξαναφεύγοντας ο Έτσι ρούφηξε όλη τη ζωή, παίρνοντας πίσω ό,τι είχε δώσει. Μαζί και μια σταγόνα απ' τον καθέναν. Ίσως του χρειαζόταν για να 'χει τη δύναμη να περπατά, για το αίμα που 'χε χάσει. Ίσως αυτό νομίζουν όλοι. Κι ίσως γι' αυτό τον αποφεύγουν, τον βρίζουν και τον θεωρούν αλήτη. Ίσως το πήρα κι εγώ έτσι. Αλλά τον ξέρω 'γώ τον Έτσι. Και ήμουν πριν κι εγώ σαν Έτσι. Θέλει κουράγιο να 'σαι Έτσι. Για να μπορείς να παραμένεις έτσι, πρέπει να παίζεις την ψυχή σου. Κι εγώ το ξέρω, δεν είν' έτσι. Και ο καθένας είν' ο Έτσι..."
Ετικέτες Μουσική
Όταν δημοσιεύθηκε αυτό το ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ
ήταν
Τετάρτη 18 Οκτωβρίου 2006 στις 4:32 μ.μ..
Μπορείς και ΕΣΥ να μας πεις τη
γνώμη σου, αλλά αυτό δε σημαίνει πως αυτά που θα πεις θα τα λάβουμε και σοβαρά υπόψιν μας.
Διαβαζα το πιο πρόσφατο σου post και σκεφτόμουν "γιατί τ'όση απαισιοδοξία ρε γμτ''.
Η απάντηση ήρθε μολις διάβασα αυτό.
overdose απο Νικόλα ε; Το έχω πάθει κι εγώ. Θα περάσει.
Χαχ, Η απαισιοδοξία δεν έχει σχέση με τον Άσιμο..
Για να φανταστείς, διαβάζω Άσιμο (τώρα που το σκέφτομαι δηλαδή) για να ξεφύγει το μυαλό μου απο την γενικότερη κατάσταση.
Δεν είναι νορμαλ αυτο ε?
Όσο διαβάζω το βιβλίο του, τόσο πιο Θεός διαπιστώνω πως είναι!
» Δημοσίευση σχολίου