Και χθές και σήμερα...
Ζωή..
Ζωή..
Υπάρχει ένα μέρος κρυφό στην καρδιά μου,
που μπαίνω όταν λείπει το χρώμα απ'τη μέρα.
Αυτό σε φοβίζει να έρθεις κοντά μου,
Η ακλόνιτη δυναμη μια άγνωστης σφαίρας.
Πες μου..
Πες μου..
Γιατί όλοι αγαπούν και όλοι έπειτα ξεχνούν
πως είναι να πονάς και να αναζητάς.
Να μάθεις το γιατί
αφού έφταιξες κι εσύ..
Πές μου γιατί..
Γιατί...
Ποτέ δε θα μάθουμε να συνυπάρχουμε
Σ'αυτή τη ζωή, πες μου γιατί
αφού μ'αγάπησες και εσύ...
Ποτέ δε θα αφήσω ετούτη τη θλίψη
Να γίνει ο τοίχος σε μια προσδοκία..
Αν είναι τα λόγια που μου έχουν λείψει..
Στο βάθος γνωρίζω δεν έχουν αξία
Πες μου Γιατί..
Τάνια Τσανακλίδου και Μιχάλης Δέλτα - Το χρώμα της ημέρας.
(κλικ στο link)
Ετικέτες Μουσική
Όταν δημοσιεύθηκε αυτό το ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ
ήταν
Τετάρτη 31 Ιανουαρίου 2007 στις 3:10 μ.μ..
Μπορείς και ΕΣΥ να μας πεις τη
γνώμη σου, αλλά αυτό δε σημαίνει πως αυτά που θα πεις θα τα λάβουμε και σοβαρά υπόψιν μας.
Πολυ καλη φωτογραφια!
Ναι, ξέχασα.. Η φωτογραφία είναι απο το Deviantart..
Δε ξέρω αλλά και εμένα μου κάνει "κάτι"
Σα να δείχνει τον στίχο
"Υπάρχει ένα μέρος κρυφό στην καρδιά μου,
που μπαίνω όταν λείπει το χρώμα απ'τη μέρα."
Παίζει όμως και να είμαι λίγο παρανοϊκή :P
» Δημοσίευση σχολίου